Οκτώ χρόνια συμπληρώθηκαν από τις καταστροφικές πλημμύρες στη Μάνδρα, που στοίχισαν τη ζωή σε 24 ανθρώπους. Στην πρόσφατη επέτειο της τραγωδίας, η πρώην περιφερειάρχης Αττικής Ρένα Δούρου δεν έδωσε το παρόν, ωστόσο θα εμφανισθεί στην παράσταση «Η κουκούλα» του Θανάση Τριαρίδη, στο θέατρο «ΠΛΥΦΑ».
Όπως αναφέρει σχετικό δελτίο τύπου, στο πλαίσιο της συγκεκριμένης παραγωγής διακεκριμένες προσωπικότητες από τον καλλιτεχνικό και πολιτικό χώρο, συμμετέχουν εκ περιτροπής ως guest, προσδίδοντας σε κάθε παράσταση έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα.
«Την Τετάρτη 19/11, την παράσταση τίμησε με την παρουσία της η αγαπημένη ερμηνεύτρια Ηρώ, προσφέροντας στο κοινό μια ξεχωριστή εμπειρία.
Στις επόμενες παραστάσεις, τη σκηνή της «Κουκούλας» θα κοσμήσουν η χορεύτρια κλασικού μπαλέτου Κατερίνα Μαραγκάκη, ο σκηνοθέτης Νικόλας Ανδρουλάκης, ο ψυχολόγος Θοδωρής Τσάτσος, η διευθύντρια του Black Light Χρυσέλα Λαγαρία, οι τραγουδίστριες Αδελφές Βουγιούκλη, ο ηθοποιός και βουλευτής Σπύρος Μπιμπίλας, ο ηθοποιός Σήφης Πολυζωίδης, καθώς και η πολιτικός Ρένα Δούρου»
Το έργο
Η σκηνοθετική προσέγγιση ης Αθηνάς Παπά -με πρωταγωνίστριες τις Αντιγόνη Σταυροπούλου, τη Χριστίνα Κοροβίλα, μαζί με τον μουσικό Γιάννη Μεταξά- αντλεί έμπνευση από τον γερμανικό εξπρεσιονισμό και το μεσοπολεμικό καμπαρέ, εστιάζοντας στο σώμα και στις γκροτέσκ εκφράσεις που δίνουν σχήμα στον λόγο, ενώ διατηρείται το ιδιότυπο χιούμορ του έργου.
Στη σκηνή, μια γυναίκα και ένας άντρας – εδώ ως non binary gender άτομο – αναζητούν τη χαμένη αλήθεια και μνήμη, με στόχο να αφυπνίσουν τον θεατή και να τον καταστήσουν συμμέτοχο και υπεύθυνο για όσα συμβαίνουν, τόσο στο θεατρικό σύμπαν όσο και στην κοινωνία.
Ένα σκηνικό «σώμα», που παράγει μουσική, ένας μουσικός, που λειτουργεί ως ζωντανό αντικείμενο: πάνω του οι ηθοποιοί κάθονται, ερωτοτροπούν, συγκρούονται, άλλοτε σωπαίνει, άλλοτε παράγει ήχους και μουσική, πάντα υπό την εξουσία του αφέντη.
Ένα ισχυρό σύμβολο του ανθρώπου-αντικειμένου, του σκλάβου, του μετανάστη, του κατοικίδιου σε έναν κόσμο που ολοένα γίνεται πιο απάνθρωπος. Τα κουστούμια και το σκηνικό περιβάλλον της παράστασης ακολουθούν μια ρετροφουτουριστική γραμμή και στο πίσω μέρος της σκηνής δεσπόζει ένα εικαστικό έργο.












