Αναλυτικά η ανάρτηση
Ανάρτηση με όσα ανέφερε στον επικήδειο που εκφώνησε για τον χαμό της κόρης του Λένας, έκανε ο Αντώνης Σαμαράς στα social media του.
«Η πιο δύσκολη στιγμή είναι να αποχαιρετάς κάποιον που λάτρεψες τόσο πολύ. Η πιο αφύσικη στιγμή είναι να αποχαιρετάς κάποιον που είναι το ίδιο σου το παιδί. Όμως δεν την αποχαιρετούμε σήμερα την Λένα μας, ούτε η Γεωργία, ούτε ο Κώστας, ούτε η γιαγιά της, ούτε εγώ. Μαζί της θα’ μαστε συνέχεια. Δίπλα στο φως το δικό της. Δίπλα στο χαμόγελο το δικό της. Δίπλα στην ταπεινοφροσύνη την δικιά της που -όταν έπρεπε- γινόταν και αρχοντιά ελληνική. Δίπλα στα τόσα λαμπερά, τα γαλάζια τα μάτια τα δικά της, ένα κομμάτι λάμψης από Ελλάδα και αγάπη που μοίραζε απλόχερα.
Η ανάρτηση του
Η πιο δύσκολη στιγμή είναι να αποχαιρετάς κάποιον που λάτρεψες τόσο πολύ.
Η πιο αφύσικη στιγμή είναι να αποχαιρετάς κάποιον που είναι το ίδιο σου το παιδί.
Όμως δεν την αποχαιρετούμε σήμερα την Λένα μας, ούτε η Γεωργία, ούτε ο Κώστας, ούτε η γιαγιά της, ούτε εγώ.
Μαζί της θα’ μαστε συνέχεια.
Δίπλα στο φως το δικό της.
Δίπλα στο χαμόγελο το δικό της.
Δίπλα στην ταπεινοφροσύνη την δικιά της που -όταν έπρεπε- γινόταν και αρχοντιά ελληνική.
Δίπλα στα τόσα λαμπερά, τα γαλάζια τα μάτια τα δικά της, ένα κομμάτι λάμψης από Ελλάδα και αγάπη που μοίραζε απλόχερα.
Δίπλα στην καλοσύνη την δικιά της, που χάριζε ηρεμία, φροντίδα και κουράγιο.
Δίπλα στο «σ’ αγαπώ» το δικό της.
Δίπλα στο «να προσέχεις μπαμπά» το δικό της.
Δίπλα σε αυτήν την σιωπηλή αλλά πανάκριβη, αυθεντικά αγνή και απροσποίητη ακτινοβολία αγάπης που σου πρόσφερε, χωρίς αντάλλαγμα.
Τι να πει ένας πατέρας που χάνει το παιδί του;
Τι να πει μία μάνα που δεν θα ξανα-αγκαλιάσει το σπλάχνο της;
Τι να πει ένας αδελφός που χάνει το άλλο του μισό, όταν η ψυχή του χάνει τον πιο πιστό της σύντροφο;
Τι να πω σαν πατέρας, για αυτήν την πνοή αγάπης που γέμιζε τη ζωή μας, για αυτή την μυστική αύρα καλοσύνης της Λένας, που συγκίνησε με το χαμό της τόσους πολλούς, που τόσο πολύ ευγνωμονούμε;
Πίστευε πολύ η Λένα στο καλό και στο Θεό. Έλαμπε όταν έδινε.
Για αυτό και εγώ ευχαριστώ το Θεό που μας έδωσε αυτό το δώρο, έστω για 34 χρόνια μόνο…
Καλό ταξίδι Λενάκο μου!
