Φτάνει από τη Θεσσαλονίκη μέχρι τη γερμανική αγορά
Στα μέσα του 1926 σε ένα μικρό εργαστήριο στην Αγίου Μηνά, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, ο άριστος τεχνίτης ζαχαρωδών, Λάζαρος Παπαγεωργίου, παρασκευάζει το πρώτο του υποβρύχιο ή αλλιώς τη βανίλια. Πρόκειται για το πιο απλό γλυκό στην ιστορία, μια κουταλιά μαστιχωτή που βυθίζεται σε παγωμένο νερό και χρόνια τώρα σερβίρεται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο.
Σχεδόν 100 χρόνια μετά, με την εταιρεία να έχει γίνει μια μοναδική επιχείρηση παραδοσιακών γλυκών κουταλιού, μαρμελάδων, λουκουμιών κι άλλων παραδοσιακών ζαχαρωδών προϊόντων, το υποβρύχιο «ξαναχτυπά» στην αγορά και γίνεται μόδα ακόμη και στα νεανικά στέκια.
Από τον ασημένιο δίσκο στον αρραβώνα ως πρώτο κέρασμα, από σκηνές στον ελληνικό κινηματόγραφο σε κάποιο γραφικό καφενείο, τα καυτά καλοκαιρινά απογεύματα ως επιβράβευση, συνήθως από τη γιαγιά, φαίνεται πως κερδίζει και πάλι έδαφος και το ρετρό κέρασμα φτάνει σήμερα μέχρι και σε αρκετές χώρες του εξωτερικού, κυρίως, όπου ζουν Έλληνες με πρώτη τη Γερμανία.
«Αυτό που εδώ και λίγα χρόνια αρχίζει να επανέρχεται είναι πιστεύω η θύμηση των παλιών εποχών. Σε πολλά καταστήματα μας ζητούν παραπάνω ποσότητες από τη βανίλια και είναι εντυπωσιακό ότι την έχουν βάλει στο μενού τους και σε καφενεία φοιτητικά και πολλά νεανικά στέκια. Υπάρχει πλέον και σε πολλές εκδηλώσεις: σε γάμους, βαφτίσια, σε ευχάριστες καταστάσεις, ενώ μας την παραγγέλνουν και σε χώρες του εξωτερικού που τη σερβίρουν μετά το φαγητό», σημειώνει στο Αθηναϊκό – Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο Λάζαρος Παπαγεωργίου ένας από τους ιδιοκτήτες της τρίτης γενιάς της επιχείρησης.
Στο εργαστήριο στο Καλοχώρι, πάντως, μοσχομυρίζει κάθε φορά που παρασκευάζεται το διαχρονικό γλύκισμα. Το σιρόπι βράζει στα μεγάλα καζάνια και είναι μετρημένα δυο μόνο τα υλικά. Εξάλλου το υποβρύχιο προέκυψε σε άλλες, πολύ δύσκολες εποχές από ανάγκη της καθημερινότητας, όπως λένε οι παρασκευαστές του, που εξηγούν ότι το υποβρύχιο γίνεται με ζάχαρη. Το σιρόπι βράζει και παλαιότερα όταν έδενε κρύωνε πάνω σε μαρμάρινους πάγκους. Στη σύγχρονη εποχή το άσπρισμα της βανίλιας γίνεται με κάποια μηχανή που χτυπώντας έντονα το μείγμα κρυσταλλώνει και προστίθεται το άρωμα. Αυτό όλο και όλο…
«Ήταν μια πολύ καλή συνήθεια που τη χρειαζόταν ο οργανισμός παλιά, τότε που σχεδόν όλοι δεν είχαν πολλά χρήματα για άλλα γλυκά, είχαν το χρόνο και κοιμόντουσαν μετά το φαγητό το μεσημέρι οπότε όταν ξυπνούσαν και έχοντας πέσει το ζάχαρο στον οργανισμό τους, έπαιρναν ενέργεια από τη ζάχαρη της βανίλιας και ταυτόχρονα πίνανε και το παγωμένο νερό οπότε εξασφάλιζαν και την ενυδάτωση στο σώμα τους ιδίως τους μήνες του καλοκαιριού » εξηγεί ο κ. Παπαγεωργίου.
Πάντως, όπως λένε οι ιδιοκτήτες της επιχείρησης, το υποβρύχιο είναι ένα γλυκό που δεν σηκώνει και πολλές αλλαγές και όσες φορές επιχείρησαν να βάλουν πινελιές με νέες γεύσεις και πιο μοντέρνες προτάσεις, οι φανατικοί υποστηρικτές της (από τα μικρά παιδάκια μέχρι και τους μεγαλύτερους) προτίμησαν την παραδοσιακή γεύση, δηλαδή βανίλια ή μαστίχα.
