Με το… χέρι στη σκανδάλη η Ιερουσαλήμ
Το Ισραήλ αναπτύσσει επιπλέον αντιαεροπορικά συστήματα Barak MX στην Κύπρο, καθώς οι απειλές εκ μέρους της Τουρκίας πολλαπλασιάζονται. Στην Ιερουσαλήμ παίρνουν πάντα στα σοβαρά τις απειλές και προετοιμάζονται για τα χειρότερα, καθώς ανησυχούν για το ενδεχόμενο προβοκάτσιας εκ μέρους της Άγκυρας. Η ανησυχία των Ισραηλινών έχει κλιμακωθεί από την παρουσία τεσσάρων διαφορετικών τύπων τουρκικών μη επανδρωμένων αεροσκαφών στο παράνομο αεροδρόμιο του Λευκόνοικου στην Αμμόχωστο, πολλά εκ των οποίων έχουν δυνατότητα να φέρουν οπλισμό.
«Θα έρθουμε μια νύχτα ξαφνικά»
Αυτό που φοβάται η Ιερουσαλήμ είναι ένα χτύπημα στις ενεργειακές υποδομές του Ισραήλ, καθώς η απόσταση από τα Κατεχόμενα της Κύπρου είναι περίπου 400 χιλιόμετρα. Η εκ νέου χρήση της φράσης του Ταγίπ Ερντογάν -αυτή τη φορά ως απειλή κατά του Ισραήλ- «θα έρθουμε μια νύχτα ξαφνικά» από τον Ομέρ Τσελίκ, εκπρόσωπο του κυβερνώντος κόμματος της Τουρκίας, ήχησε άσχημα στα αυτιά των Ισραηλινών αξιωματούχων.
Οι Τούρκοι μπορεί να βρυχώνται αλλά δεν κρύβουν τον φόβο τους μετά και τη δήλωση του Ισραηλινού υπουργού Άμυνας, Ισραήλ Κατζ, ο οποίος προ τριημέρου δήλωσε ότι η χώρα του θα χτυπήσει τους εχθρούς της όπου κι αν βρίσκονται στον κόσμο. Η τοποθέτηση αυτή έγινε μετά την επίθεση κατά της ηγεσίας της Χαμάς στο Κατάρ. Αρχηγείο της Χαμάς λειτουργούσε επί χρόνια και στην Κωνσταντινούπολη, με τους Τούρκους μάλιστα να χορηγούν και διαβατήρια στα στελέχη της.
Η απόσταση των ισραηλινών στρατευμάτων που σταθμεύουν στα Υψίπεδα του Γκολάν -και έχουν μάλιστα προωθηθεί- από τα τουρκικά που βρίσκονται στη Βόρεια Συρία είναι μόλις 30 χιλιόμετρα. Η προϊστορία δείχνει ότι οι Ισραηλινοί εννοούν αυτά που λένε. Η αιματηρή επίθεσή τους εναντίον του στολίσκου του κινήματος Free Gaza στις 31 Μαΐου 2010, αποδεικνύει του λόγου το αληθές· το ίδιο και οι επιθέσεις τους κατά του Ιράν, κατά των θέσεων της Χεζμπολάχ στον Λίβανο και κατά της ισλαμικής μεταβατικής κυβέρνησης της Συρίας, η οποία χειραγωγείται από την Άγκυρα.
Ανοιχτά μέτωπα παντού
Τα πράγματα δεν είναι εύκολα για την Τουρκία, η οποία έχει ανοίξει μέτωπα παντού. Σύμφωνα με παρατηρητές, «στη Συρία, όπου η Τουρκία βοήθησε στη διάλυση του κράτους, ο άξονας ΗΠΑ – Ισραήλ έχει επιβάλει όρια στην ικανότητα της Άγκυρας να απειλήσει το καθεστώς των SDF (Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις) υπό την ηγεσία των Κούρδων», όπως γράφει ο Λιβανέζος αναλυτής Αλί Νασάρ, αφού τόνισε ότι «η νέα γεωπολιτική έχει ενισχύσει τα κουρδικά αυτονομιστικά ρεύματα» (βλ. the cradle.co).
Επίσης, ο Νασάρ υπογραμμίζει ότι η κουρδική επιρροή μπορεί να συρρικνώνεται στην Ανατολία, όμως «επεκτείνεται σε όλη την Ανατολική Μεσόγειο, με την υποστήριξη των ΗΠΑ, του Ισραήλ και της Γαλλίας. Οι εξελίξεις που διαμορφώνουν τις τουρκοκουρδικές σχέσεις υπαγορεύονται πλέον από δυνάμεις πέρα από τα σύνορα της Τουρκίας… Η αποτυχία της να αντιμετωπίσει τον κατακερματισμό της Συρίας δεν είναι αποτέλεσμα δισταγμού αλλά βαθύτερων διαρθρωτικών περιορισμών. Ως μέλος του ΝΑΤΟ που φιλοξενεί πυρηνικές βάσεις των ΗΠΑ, η εξωτερική πολιτική της Άγκυρας είναι προσκολλημένη σε ατλαντικές ατζέντες – ακόμη και όταν αυτές αντιβαίνουν στα δικά της εθνικά συμφέροντα».
Τι διαμηνύει το ΝΑΤΟ στην Άγκυρα
Από την πλευρά του, το ΝΑΤΟ έχει διαμηνύσει με πολλούς τρόπους στην Άγκυρα από τον Νοέμβριο του 2015 (όταν οι Τούρκοι κατέρριψαν ρωσικό αεροσκάφος και φοβούνταν αντίποινα) ότι, αν προβεί σε ενέργειες που θα φέρουν συγκρούσεις, δεν θα μπορέσει να εμπλέξει τη Συμμαχία σε αυτές. Αυτός είναι και ο λόγος που, όπως σωστά σημειώνει ο Νασάρ, η Τουρκία «απέχει από το να χτυπήσει τις υποστηριζόμενες από τις ΗΠΑ κουρδικές πολιτοφυλακές». Η δε σύσφιξη των δεσμών των Κούρδων με τους Ισραηλινούς, που έχουν εμπεδώσει την παρουσία τους στο Ερμπίλ, προξενεί εκνευρισμό στην Άγκυρα.
