Πώς η απόφαση του πρωθυπουργού να βγει μπροστά, επαναφέροντας στην κυβερνητική ατζέντα την επικοινωνία με τους πολίτες δείχνει τη σωστή πορεία
Μετά από μία πολύμηνη περίοδο πολιτικής αναστάτωσης, κατά βάση με αφορμή τα Τέμπη, μια νέα πολιτική συνθήκη αρχίζει να διαμορφώνεται. Με την κυβέρνηση να δείχνει πως κάνει δυναμική επανεκκίνηση, ανακοινώνοντας, μεταξύ άλλων, μέτρα για ευάλωτες κοινωνικά ομάδες, μέτρα εκσυγχρονισμού των τρένων και να υπόσχεται και άλλες παροχές,χωρίς «άρωμα» εκλογών. Από την άλλη, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης (ΠΑΣΟΚ) περνά, λέει, στην αντεπίθεση για να καταστεί «πρώτο κόμμα», όπως και η Πλεύση Ελευθερίας, αφού η Ζωή Κωνσταντοπούλου… ετοιμάζεται για την πρωθυπουργία, ενώ όλες οι άλλες πολιτικές δυνάμεις ανανεώνουν την αντιπολιτευτική τους τακτική του… αέρα.
Είναι αυτός όμως ο νέος πολιτικός συσχετισμός, με ορίζοντα τις εκλογές; Είναι η ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη, που θα ανακάμψει και θα καταστεί πάλι κυρίαρχη πολιτική δύναμη;Είναι το ΠΑΣΟΚ, η Πλεύση Ελευθερίας και ο ΣΥΡΙΖΑ, που θα κάνουν άλματα και στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση (ή στις δύο-τρεις) θα νικήσουν;Και για να μείνουμε στον χώρο της αξιωματικής αντιπολίτευσης: Θα καταφέρει το ΠΑΣΟΚ να βγει από τον βαρύ του λήθαργο, να προχωρήσει σε μια ουσιαστική αντεπίθεση, όπως είναι το νέο του σύνθημα, και να μιλήσει σε μία γλώσσα που να καταλαβαίνουν οι δυνητικοί ψηφοφόροι του; Ή θα περιμένει απλώς ένα θαύμα ο Ανδρουλάκης, δείχνοντάς μας έναν καινούργιο δρόμο, όπως λέει, τη στιγμή που ο ίδιος δεν ξέρει ποιος είναι αυτός; Γιατί μάλλον κάτι τέτοιο χρειάζεται, όταν βλέπει να υποχωρούν τα ποσοστά του κάτω από το 10% και την ίδια στιγμή λέει ότι στόχος του είναι να κερδίσει τον Μητσοτάκη στις επόμενες εκλογές. Ο οποίος Μητσοτάκης σήμερα, βέβαια, δεν έχει στις δημοσκοπήσεις 40% αλλά 27%-28%, τη στιγμή που οι επόμενοι έχουν 13%-14% και 8,5%. Βέβαια, η ΝΔ ποτέ δεν είχε στις δημοσκοπήσεις 40%, ούτε καν με αναγωγές. Στις τελευταίες δημοσκοπήσεις, απ’ ό,τι φαίνεται, όποια ζημιά ήταν να πάθει από τα Τέμπη, μάλλον την έχει πάθει. Τώρα αν στο νέο πολιτικό σκηνικό που διαμορφώνεται, ο πρωθυπουργός και η νέα στενή ομάδα συνεργατών του, με επικεφαλής τον Κωστή Χατζηδάκη, κατορθώσουν να «μαζέψουν» κάπως το Μαξίμου, καταστρώσουν μία στρατηγική και μεταφέρουν τη θεματολογία και τη δραστηριότητά τους σε προνομιακά για την κυβέρνηση πεδία (κατά βάση στην οικονομία), δεν αποκλείεται να επανέλθουν κάποια στιγμή σε δημοσκοπικά επίπεδα πάνω από το ψυχολογικό όριο του 30%. Το επιβεβαιώνουν, ως πιθανό ενδεχόμενο, αναλυτές-δημοσκόποι, οι οποίοι, βάσει των τελευταίων σφυγμομετρήσεων της κοινής γνώμης, καταγράφουν μεν τον αλλοπρόσαλλο σημερινό συσχετισμό δυνάμεων, όμως δεν βάζουν και το χέρι στη φωτιά, ότι αυτός θα μονιμοποιηθεί με τη μορφή του δίπολου «Κυριάκος – Ζωή».Στην κυβερνητική επιχειρηματολογία πάντως, η έμφαση στο δίπολο συστημισμός-αντισυστημισμός θα παραμείνει στη νέα πολιτική συνθήκη που διαμορφώνεται, με τα κυβερνητικά στελέχη και τον ίδιο τον πρωθυπουργό να υπενθυμίζουν τον κίνδυνο μιας ενδεχόμενης κυριαρχίας του λαϊκισμού, αντίστοιχης με το κλίμα που η χώρα έζησε, όπως λένε, πριν από μία δεκαετία και τις επιπτώσεις που θα μπορούσαν να υπάρξουν για την πορεία της Ελλάδας και της οικονομίας. Παράλληλα, με τα δεδομένα των δημοσκοπήσεων, θα ενισχύεται στο εξής και η ρητορική της ανάγκης διατήρησης της πολιτικής και οικονομικής σταθερότητας, σε αντιδιαστολή με την έλλειψη εναλλακτικής κυβερνητικής λύσης, εν μέσω διεθνών γεωπολιτικών και οικονομικών αναταράξεων.
Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις, λένε στο Μέγαρο Μαξίμου, που διενεργήθηκαν στο νέο αυτό πολιτικό σκηνικό, προστίθενται σε εκείνες που καταδεικνύουν ότι η ασφυκτική πίεση, που ασκήθηκε στην κυβέρνηση το τελευταίο δίμηνο, αρχίζει να υποχωρεί και ότι ο αντίκτυπος όσων έχουν διαδραματιστεί σε πολιτικό επίπεδο το ίδιο διάστημα επιφέρει σοβαρά πλήγματα σε ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ. Επίσης, η ανάδειξη της Πλεύσης Ελευθερίας σταθερά στη δεύτερη θέση όλων των δημοσκοπήσεων το πιστοποιεί, καθώς, όπως εκτιμούν κυβερνητικά στελέχη, είναι σαφές ότι το κύμα δυσαρέσκειας της κοινωνίας, κυρίως με επίκεντρο την τραγωδία των Τεμπών, διοχετεύτηκε προς τη Ζωή Κωνσταντοπούλου.
Τίποτε δεν αποκλείει και το ενδεχόμενο να διατηρηθεί αυτή η…διοχέτευση της δυσαρέσκειας προς την Πλεύση Ελευθερίας και στο νέο πολιτικό σκηνικό, αφού πολλά σενάρια εξελίσσονται ταυτόχρονα και μπορεί να έχουν τη μία ή την άλλη τροπή. Βασικότερη αστάθμητη παράμετρος είναι η παγκόσμια αναταραχή (λόγω και Τραμπ) και τα όποια απόνερά της. Αν αυτά περιλαμβάνουν και την ενίσχυση ενός τραμπισμού α λα γκρέκα, αυτήν τη στιγμή δεν είναι ορατό. Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι η άνοδος της Πλεύσης Ελευθερίας έχει κάποιους παραλληλισμούς, όμως πρόκειται για φαινόμενο με πολλά και πολύ διαφορετικά χαρακτηριστικά. Ακόμη και αν αυτό επαληθευόταν όμως, ποιος μπορεί να είναι βέβαιος για το αν θα λειτουργούσε υπέρ ή σε βάρος του Μητσοτάκη;Τα χαρτιά τα έχει στα χέρια του ο πρωθυπουργός και εξαρτάται πώς θα τα παίξει. Η απόφασή του πάντωςνα βγει και πάλι μπροστά, επαναφέροντας στην κυβερνητική ατζέντα την επικοινωνία με τους πολίτες, τα θέματα της καθημερινότητας και την αισιοδοξία για ένα καλύτερο αύριο, δείχνει τον δρόμο. Σε αντίθεση με την αντιπολίτευση, που μάλλον δεν τον ξέρει….
του Φώτη Σιούμπουρα
