Μπορεί να ήταν άτυχο αλλά η τύχη του έφερε ανθρώπους να το αγαπούν
Ένα νεογέννητο αρκουδάκι βρέθηκε στις 12 Απριλίου από κάποιους κατασκηνωτές στον Εθνικό Δρυμό, Λος Πάντρες. Οι βιολόγοι της Πολιτειακής Υπηρεσίας Άγριας Ζωής, που ειδοποιήθηκαν για να αναλάβουν τη φροντίδα του, κατέβαλαν κάθε δυνατή προσπάθεια να το επανενώσουν με τη μητέρα του.
Μετά από δύο μέρες που δεν βρέθηκαν ίχνη της στην ευρύτερη περιοχή, αποφασίστηκε η μεταφορά του αρσενικού μικρού στο Ramona Wildlife Center του οργανισμού San Diego Humane Society (SDHS), που ειδικεύεται στην περίθαλψη τραυματισμένων ή ορφανών ζώων.
Η περίπτωση αυτή ξεχώριζε, καθώς το αρκουδάκι ήταν μόλις δύο μηνών, το νεότερο που είχε φτάσει ποτέ στο συγκεκριμένο κέντρο.
«Όταν το παραλάβαμε, η κατάστασή του ήταν πολύ κρίσιμη. Ήταν εξαντλημένο από την ασιτία και δεν ξέραμε αν θα τα καταφέρει», ανέφερε η Autumn Welch, διευθύντρια του κέντρου, μιλώντας για τις πρώτες μέρες μετά την άφιξή του.
Παρά τις δυσκολίες, το μικρό ζώο ανέκαμψε γρήγορα. Μέσα σε λίγες εβδομάδες παρουσίασε μεγάλη βελτίωση, χάρη στις ασταμάτητες φροντίδες των ειδικών. Πλέον είναι ζωηρό, τρέφεται ικανοποιητικά και παίρνει βάρος, ενώ οι φροντιστές του έχουν ήδη ξεκινήσει να του μαθαίνουν βασικές δεξιότητες επιβίωσης.
Όπως εξηγεί η Welch σε συνέντευξή της στην Washington Post, στόχος είναι το αρκουδάκι να επιστρέψει στο φυσικό του περιβάλλον σε περίπου έναν χρόνο, όταν θα είναι έτοιμο να επιβιώσει μόνο του.
Οι μεταμφιεσμένοι φροντιστές του
Σε βίντεο που ανάρτησε ο οργανισμός στα μέσα Μαΐου, το αρκουδάκι φαίνεται να παίζει με λούτρινα ζωάκια και να σκαρφαλώνει σε δομές που έχουν σχεδιαστεί ώστε να προσομοιάζουν το φυσικό του περιβάλλον. Αυτό που τραβάει την προσοχή είναι ο φροντιστής που εμφανίζεται μεταμφιεσμένος σε αρκούδα, με στολή που καλύπτει πλήρως την ανθρώπινη μορφή του.
Η μεταμφίεση αυτή, εξηγεί η Welch, είναι αναγκαία. Το μικρό δεν πρέπει να εξοικειωθεί με τους ανθρώπους. Για να αναπτύξει τα άγρια ένστικτά του και να έχει πιθανότητες να επιβιώσει στη φύση, είναι σημαντικό να μην συνδέσει την ανθρώπινη παρουσία με ασφάλεια ή τροφή. Έτσι, οι φροντιστές φορούν στολές που περιλαμβάνουν γούνινο παλτό, μάσκα και γάντια, και φροντίζουν να καλύπτονται με άρωμα μαύρης αρκούδας, το οποίο προέρχεται από καταφύγιο της περιοχής.
«Δεν επιτρέπουμε οποιαδήποτε επαφή με το δέρμα μας. Σκοπός μας είναι να παραμείνει άγριο ζώο», υπογραμμίζει η διευθύντρια.
Στο πλαίσιο αυτής της προσπάθειας, στο κέντρο έχουν δημιουργηθεί δύο ειδικά διαμορφωμένοι χώροι — εσωτερικοί και εξωτερικοί — με φυσικά υλικά όπως χώμα, κλαδιά και φύλλα. Υπάρχουν και λούτρινα ζωάκια, με το μικρό να δείχνει ιδιαίτερη προτίμηση σε ένα μεγάλο αρκουδάκι, το οποίο φαίνεται να του θυμίζει τη μητέρα του. Συχνά κουλουριάζεται δίπλα του, κυρίως όταν είναι ανήσυχο.
Παρά το δύσκολο ξεκίνημά του, το αρκουδάκι έχει πετύχει σημαντικά βήματα ανάπτυξης: μπορεί να σκαρφαλώνει, να ψάχνει στο έδαφος για έντομα και να εντοπίζει βελανίδια που έχουν κρυφτεί για να ακονίσει τις ικανότητές του στο ψάξιμο τροφής.
Όσο για την ομάδα που το φροντίζει, η επιθυμία τους είναι μία: να το δουν να επιστρέφει στο φυσικό του περιβάλλον. Όπως χαρακτηριστικά λέει η Welch, «το να βλέπεις μια αρκούδα να ξαναβρίσκει τη θέση της στη φύση είναι μια εμπειρία μοναδική, που δεν συγκρίνεται με τίποτα άλλο».
