Στο άνυδρο τοπίο της αιγυπτιακής ερήμου, εκεί όπου ο άνεμος σμιλεύει ακόμη τις σκιές της Ιστορίας, οι Έλληνες τίμησαν τους ήρωες του Ελ Αλαμέιν.
Στο Ελληνικό Στρατιωτικό Μνημείο τελέστηκε η επιμνημόσυνη δέηση και κατατέθηκαν στεφάνια — ένα ελάχιστο αντίδωρο τιμής σε όσους έπεσαν μαχόμενοι για την ελευθερία και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Η Μάχη του Ελ Αλαμέιν, που διεξήχθη από τις 23 Οκτωβρίου έως τις 5 Νοεμβρίου 1942, δεν ήταν απλώς μια πολεμική σύγκρουση· ήταν η στιγμή που η πλάστιγγα του πολέμου έγειρε προς τη νίκη. Στην πρώτη γραμμή βρέθηκαν και οι Έλληνες της 1ης Ταξιαρχίας, που πολέμησαν με καρδιά και πίστη, αφήνοντας 89 νεκρούς και 254 τραυματίες στα καυτά χώματα της ερήμου — μια θυσία που σφράγισε τη συμμετοχή της Ελλάδας στην ελευθερία της ανθρωπότητας.
Φέτος, η τελετή απέκτησε ακόμη πιο συμβολικό χαρακτήρα με την παρουσία του τιμητικού αγήματος τριών Ευζώνων της Προεδρικής Φρουράς. Με βλέμμα αθόλωτο και στραμμένο προς την Ελλάδα, οι Εύζωνες ενσάρκωσαν την ίδια την ψυχή της Πατρίδας — μια γέφυρα ανάμεσα στο τότε και στο τώρα, ανάμεσα στους πεσόντες ήρωες και σε όλους εμάς που γεννηθήκαμε ελεύθεροι χάρη στη θυσία τους.
Συγκινητική ήταν και η παρουσία των νεαρών μαθητών από τα σχολεία του Καΐρου και της Αλεξανδρείας, καθώς και των Προσκόπων, οι οποίοι, για ακόμη μία χρονιά, απέδωσαν τιμή στους ήρωες με την παρουσία τους.
Κάθε χρόνο, τέτοια μέρα, οι Έλληνες της Αιγύπτου —και όχι μόνο— αποδεικνύουν πως η μνήμη δεν είναι τυπική υποχρέωση, αλλά πράξη πίστης και ευγνωμοσύνης. Το Ελ Αλαμέιν παραμένει σύμβολο θάρρους, ενότητας και ανθρωπιάς — μια υπενθύμιση ότι η ελευθερία δεν χαρίζεται, αλλά κερδίζεται με αίμα, ιδρώτα και ψυχή. Και όσο η σημαία θα κυματίζει εκεί, στη μέση της ερήμου, η Ελλάδα θα θυμάται.
