Χαίρετε, πως είστε;
Θα ήμουν ευτυχής αν μπορούσα να αρχίσω και να τελειώσω τον πρόλογό μου με μια και μόνη φράση: «ΠΑΣΟΚ ωραία χρόνια!». Και αυτό διότι ο πολυχρονεμένος μας πρόεδρος Νίκος, αυτή την εβδομάδα με έκανε υπερχαρούμενο μετά την συνάντησή του με ιστορικά στελέχη του ιστορικού ΠΑΣΟΚ σε μια ιστορική στιγμή για το κόμμα του ιστορικού Αντρέα! Θείον βρέφος και Σκανδαλίδης (χωρίς να εξαιρώ τους υπόλοιπους) συναντήθηκαν με τον πρόεδρο και συζήτησαν το μέλλον του κόμματος. Οποία χαρά και ανακούφιση! Κατά τα λοιπά και δημοσκοπήσεις είχαμε (με ακούνητη τη βελόνα) και ψηφοφορίες είχαμε και ξεκατινιάσματα είχαμε για το Μνημείο άρα είχαμε απ’ όλα τα καλά για όλα τα γούστα…
Δε συνηθίζω να βάζω φωτογραφίες (γιατί αν βάλω θα πρέπει να γράψω 1000 λέξεις λιγότερες)
όμως εδώ θα κάνω μια εξαίρεση μια και θα έχω τη χαρά να βάλω λεζάντα: «ΠΑΣΟΚ ΩΡΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ»,
(μεταξύ μας, τότε ΝΑΙ, για τώρα χλωμό το κόβω…)
- Μετά λοιπόν την παραπάνω φωτογραφία την οποία θα σχολιάσει -ενδελεχώς- ο ιστορικός του μέλλοντος (όταν οι δύο παραπάνω θα αποτελούν πολιτικό παρελθόν) ξεκινώ με ένα κουιζάκι το οποίο είναι φρέσκο, λαχταριστό και άκρως αισιόδοξο…
Λοιπόν, ερωτώ ποιος υπουργός (διάσημος, πετυχημένος και ιδιαίτερα αγαπητός, τουλάχιστον σε μένα) παλεύει να πάρει λεφτά από το πρόγραμμα SAFE; Δεν είναι φυσικά ο ΥΕΘΑ και -φυσικά- αν το πετύχει θα έχει μια ακόμα ξεχωριστή επιτυχία στη φαρέτρα του… Και δεν λέω το όνομά του για να μην του χαλάσω τη δόξα, μια και είμαι σχεδόν σίγουρος ότι θα το πετύχει!
- Και συνεχίζω με έναν ακόμα αγαπημένο μου (έστω και αν είναι «τσάρος») ο οποίος τσούκου, τσούκου το αποτύπωμά του το αφήνει από όπου περνάει…
Και το λέω αυτό διότι ο «τσάρος» Κυριάκος Πιερρακάκης είχε πάνω από 25 σπουδαία ραντεβού στη Ουάσιγκτον, με θεσμικούς επενδυτές τους οποίους και ενημέρωσε για τις ευκαιρίες του ελληνικού success story. Αυτό έγινε στο περιθώριο της παρουσίας του στη Σύνοδο του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας. Και επειδή μίλησε με «μεγάλους παίκτες» χρησιμοποίησε το ισχυρό “χαρτί” που είναι η ταχύτατη μείωση του δημοσίου χρέους, αλλά και τη δραστηριοποίηση των κορυφαίων αμερικανικών ομίλων στη χώρα μας. Ο Κυριάκος ξέρει τι και πως να το πει διότι είναι πολύ καλά διαβασμένος!
- Όσο γράφω αυτές τις αράδες νιώθω μια κρύο, μια ζέστη αφού ακόμα και εμένα το ΠΑΣΟΚ (ωραία χρόνια) με μπερδεύει… Από τη μια τους παινεύω από την άλλη αναγκάζομαι να τους «σταυρώνω»
Αφού λοιπόν, είδε και απόειδε με τη βελόνα που ξεκολλημό δεν έχει, άρχισε να νιώθει και την ανάσα του Αλέξη στο σβέρκο του, τι να έκανε; Εκανε λοιπόν τον εγωισμό «γαργάρα» και φώναξε τους σοφούς δεινόσαυρους μπας και σώσουν την κατάσταση… Σημείωσε ονόματα: Λαλιώτη, Σκανδαλίδη, Λάμπρου, Καχριμάκη, Κουτσούκο, Σαλαγιάννη, Παπανδρέου και Βενιζέλο! Και για να μην τον «κράξουν» φώναξε και τους αντιπάλους του (Γερουλάνο, Διαμαντοπούλου, Κατρίνη, Γιαννακοπούλου και Δούκα) μπας και σώσουν την παρτίδα… Όμως πρώτα βγαίνει η ψυχή του ανθρώπου και μετά το χούι! Ετσι δεν φώναξε έναν ιστορικότατο δεινόσαυρο του κόμματος: τον Χρήστο Πρωτόπαππα! Ο λόγος προφανής, μια και ο συγκεκριμένος είχε ταχθεί στο πλευρό του Χάρη Δούκα στις εσωκομματικές εκλογές… Αρχηγέ Νίκο, αν θες τη γνώμη μου (που δεν την θες) έτσι δεν γίνονται οι «πανστρατιές»
- Σε άλλα νέα τώρα… Αμα στο ρεπορταζ μπαίνει ολίγον ταξική πάλη, περισσότερη αντίσταση και ακόμα περισσότερη ιδεολογία τύπου ΚΚΕ, ενθουσιάζομαι! Θα μου πεις γιατί τα λέω όλα αυτά;
Διότι πριν από λίγο καιρό σε μια κινητοποίηση ο βουλευτής Βασίλης Μεταξάς του ΚΚΕ άρπαξε μια ασπίδα από έναν αστυνομικό. Η υπόθεση πήγε στη βουλή με το ερώτημα της άρσης ασυλίας του. Ας πούμε ότι μέχρι εδώ όλα καλά… Το θέμα είναι τι βρήκε να πει προς υπεράσπισή του ο αθεόφοβος ο βουλευτής; Είπε πως δεν πρέπει να αρθεί η ασυλία του, γιατί η υπόθεση εμπίπτει κατ’ εξοχήν στο πλαίσιο των κοινοβουλευτικών καθηκόντων του και της πολιτικής του δράσης. Άλαλα τα χείλη των ασεβών…
- Ενθουσιάζομαι επίσης όταν «παίζουν» και πεισματάκια, δηλαδή «δεν πάω εγώ, αφού θα πάει αυτός» και άλλα τέτοια χαριτωμένα… Ξέρω τι λέω!
Προ ημερών λοιπόν, ο Αντώνης Σαμαράς εμφανίστηκε στην Παλαιά Βουλή για να τιμήσει την κυρία Ψαρούδα-Μπενάκη. Βέβαια ο Ευριπίδης Στυλιανίδης θα έπρεπε να παρεξηγηθεί, αλλά για όλα υπάρχει εξήγηση: Στην εκδήλωση στην Παλαιά Βουλή δεν εμφανίστηκε ο ΚΜ, οπότε «πεδίο ελεύθερο»… Βέβαια την καυτή πατάτα την έπιασε ο Κωστής Χατζηδάκης ο οποίος εκπροσώπησε τον πρωθυπουργό και κάθισε δίπλα στον πρώην πρωθυπουργό… Κάποιοι που ήταν εκεί μου είπαν ότι ήταν λίγο αμήχανος μια και είχε όλα τα βλέμματα στραμμένα πάνω του… Δύσκολη εξίσωση τελικά οι «σχέσεις» με πρώην και… αντ’ αυτού!
- Σέβομαι τον εαυτό μου και σέβομαι τα «ιερά» σύμβολα… Μην πάει το μυαλό σου στα «ιερά και όσια», αλλά τα άλλα τα μικρά και ταπεινά. Γι’ αυτό, είτε είσαι εκτός, είπε εντός, ένας Αλέξης πάντα τρουπώνει!
Εκτός των άλλων είμαι λάτρης των κλασικών αυτοκινήτων και -τελικά- ο Αλέξης μου θυμίζει τα κλασικά αυτοκίνητα. Και το λέω αυτό διότι την περασμένη εβδομάδα πήγαμε με τον κουμπάρο μου τον Αντώνη σε μια λέσχη που έκανε μια εκδήλωση και παρουσίαζε πανέμορφα κλασικά αυτοκίνητα. Χαζεύαμε λοιπόν δεξιά και αριστερά και μεταξύ αυτών υπήρχε ένα υπέροχο αυτοκίνητο. Ήταν μια Citroen της αρχής του περασμένου αιώνα… Το κοιτάζαμε από δω το θαυμάζαμε από εκεί και μετά αρχίσαμε: Εϊναι πανάκριβο, δύσκολο να το συντηρήσεις, ζημιάρικο με δυσεύρετα ανταλλακτικά. Και όπως απομακρυνόμασταν μου λέει ο κουμπαρος μου: «Δεν ξέρω γιατί, αλλά μου ήρθε στο μυαλό ο Αλέξης… Είναι πολύ ωραίο να τον χαζεύεις αλλά πολύ ακριβός και ζημιάρης για να τον αγοράσεις!». Έπινα μια γουλιά καφέ εκείνη τη στιγμή και -πιστέψτε με- από θαύμα ζω, μια και πνίγηκα από τα γέλια! Ασε που αυτό που είπε ο κουμπάρος μου έχει πραγματική εφαρμογή και απόλυτο ρεαλισμό μια και μπορεί ο Τσίπρας να ταράζει την αντιπολίτευση και τα δημοσιογραφικά γραφεία (όπως μας αρέσει να λέμε) αλλά στο δημοσκοπικό ερώτημα… μονοψήφιο το αποτέλεσμα!
- Μια λέξη πολλές ερμηνείες: «Ιθάκη»!
Φυσικά παραμένω σε κλίμα Ιερού τοτέμ (κλίμα Τσίπρα ντεεεεεεεεε) ο οποίος αποκάλυψε τον τίτλο του βιβλίου του. Εδώ να παραθέσω μερικά ιστορικά (ή πιο σωστά μυθολογικά) στοιχεία: Πρώτον, ο Οδυσσέας έκανε 10 χρόνια για να επιστρέψει στην Ιθάκη (αφού είχε περάσει αλλά 10 χρόνια πόλεμο) και δεύτερον, η Πηνελόπη έμεινε πιστή στον Οδυσσέα, σε αντίθεση με τους φίλους του, που του γύρισαν την πλάτη και τους υπηκόους του που τον ξέχασαν! Βέβαια οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα ή γεγονότα είναι εντελώς τυχαία!
Τέλος για σήμερα και όπως καταλαβαίνετε για μια ακόμα εβδομάδα
έβγαλα το ψωμάκι μου και τη σελιδίτσα μου.
Δια τούτο, με την καρδίαν μου πλήρη θετικών συναισθημάτων εύχομαι…
φιλιά στο σπίτι και καλή σταδιοδρομία (σε όλους μας)
