Έχουν κάποιες ιδιαιτερότητες οι φετινές κινητοποιήσεις των αγροτών. Άλλες χρονιές τέτοιες μέρες και Πρωτοχρονιάς άνοιγαν τους δρόμους, όπου είχαν στήσει μπλόκα με τα τρακτέρ τους, για να διευκολύνουν την έξοδο (και είσοδο) των εκδρομέων. Φέτος αποφάσισαν και κάπως καθυστερημένα να παρκάρουν στη ΛΕΑ και σε παραδρόμους , προκαλώντας όμως σε πολλές περιπτώσεις κυκλοφοριακό κομφούζιο.
Τις προηγούμενες χρονιές επίσης οι αγρότες που ήταν στα μπλόκα, ζητούσαν διάλογο με την κυβέρνηση και η απάντηση ήταν ανοίξτε τους δρόμους για να μιλήσουμε. Και μιλούσαν με την κυβέρνηση. Αυτή τη φορά η κυβέρνηση επιμένει στην πρόσκληση για διάλογο , χωρίς όμως οι αγροτοσυνδικαλιστές να ανταποκρίνονται.
Στο παρελθόν υπήρχαν αιτήματα τα οποία η κυβέρνηση διαπραγματευόταν και με διάλογο βρισκόταν κάποια λύση. Αυτή τη φορά ουσιαστικά δεν έχουν διατυπωθεί αιτήματα πέρα από μια γενική δυσφορία για όλα. Διατυπώνονται δε και εξωπραγματικά αιτήματα , τα οποία καμία κυβέρνηση δεν θα ήταν σε θέση να εκπληρώσει. Όσο γι αυτό το οποίο θα μπορούσε να θεωρηθεί ως πραγματικό και κύριο αίτημα, να καταβληθούν δηλαδή οι επιδοτήσεις, (αίτημα με το οποίο ουσιαστικά ξεκίνησαν και οι κινητοποιήσεις) η κυβέρνηση συμφώνησε και κατέβαλε ήδη σχεδόν το σύνολό τους. Δίνοντας παράλληλα λύση στο μεγαλύτερο μέρος των προβλημάτων, στα πλαίσια των δημοσιονομικών.
Το ότι οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι έχουν πολλά δίκαια αιτήματα το ξέρουμε. Ακόμη και η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός το έχουν παραδεχτεί. Όμως με το κλείσιμο των δρόμων και την κατάληψη αεροδρομίων, λιμανιών και δημοσίων κτιρίων και την διεκδίκηση ανέφικτων, και εκτός λογικής αιτημάτων κινδυνεύουν να χάσουν και από το δίκιο τους. Εκβιάζοντας με τα τρακτέρ την κυβέρνηση, ουσιαστικά και την κοινωνία, στο τέλος θα βάλουν πολλούς απέναντι. Δεν είναι δυνατόν να ζητούν από την κυβέρνηση να διατηρήσει τον ΟΠΕΚΕΠΕ, να συνεχιστεί δηλαδή ως έχει το αδιέξοδο, αναποτελεσματικό και εν πολλοίς διεφθαρμένο σύστημα επιδοτήσεων. Δεν είναι δυνατόν να ζητούν από το κράτος να διασφαλίσει στους αγρότες κατώτερο εγγυημένο εισόδημα, παραγνωρίζοντας το γεγονός ότι σε καμία χώρα του κόσμου δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο και δεν μπορεί να γίνει για καμία κοινωνική ομάδα. Δεν είναι δυνατόν αγροτοσυνδικαλιστές να ζητούν κατάργηση της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής της ΕΕ (κάποιοι άλλοι ακόμα και έξοδο από την ΕΕ), ενώ πριν φώναζαν για επιδοτήσεις και «όλα τα κιλά όλα τα λεφτά».
Τώρα εδώ που έφτασαν τα πράγματα λύσεις μπορεί να βρεθούν μόνο με διάλογο και όχι με αδιαλλαξία και μπλόκα στους δρόμους. Ανάγκη να κοιτάξουν αγρότες και κτηνοτρόφοι μπροστά στο μέλλον και να τελειώσουν τα παιχνίδια με μόνον επιδοτήσεις χωρίς προοπτική και αντίκρισμα. Να καθίσουν στο τραπέζι του διαλόγου και να μελετήσουν όλοι μαζί , κυβέρνηση, αντιπολίτευση, επιστήμονες, αγρότες και κτηνοτρόφοι, σε βάθος για το μακροπρόθεσμο μέλλον της πρωτογενούς παραγωγής και να πάρουν σημαντικές αποφάσεις.
Με σοβαρότητα πρέπει να προσεγγισθεί το πολύπλοκο αυτό ζήτημα και να αποφασισθούν πλάνα 5ετίας-10ετίας με αναδιάρθρωση καλλιεργειών με γνώμονα τη ζήτηση, την ανταγωνιστικότητα, τη δημιουργία μεγάλων ίσως συνεργατικών σχημάτων που θα πετυχαίνουν οικονομίες κλίμακας και θα διαπραγματεύονται τις τιμές εμπορίας έχοντας πίσω τους μεγάλο όγκο παραγωγής και ποιοτικών προϊόντων. Αν επιμένουν στη διεκδίκηση ανέφικτων, εξωπραγματικών αιτημάτων και στην επίλυσή τους εδώ και τώρα το μόνο που θα πετύχουν είναι να κλείσουν ραντεβού με τα τρακτέρ στις.. ιστορικές πια οδικές διασταυρώσεις των μπλόκων και για του χρόνου.
…ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ
Αγρότης, από αυτούς που δήλωνε πως ήταν διατεθειμένος να συζητήσει, φώναζε, παραμονές Χριστουγέννων, στο ραδιόφωνο «πού είναι το κράτος να δείξει στους αγρότες νέες τεχνολογίες και νέα προϊόντα». Να δείξει βέβαια σε ποιους όμως και με τι προσόντα;
Σε μια φωτογραφία επίσης αυτές τις ημέρες αγρότισσα κρατούσε πλακάτ, που έγραφε: «οι μορφωμένοι μας οδήγησαν στην κρίση, οι αμόρφωτοι μας τρέφουν». Αν έτσι πρόκειται να πορευτούμε τότε η μόνη λύση είναι «όλα τα κιλά όλα τα λεφτά». Κι όσοι αντέξουν.
