Η συγχαρητήρια αναφορά του στον Κυριάκο Πιερρακάκη για την εκλογή του στην προεδρία του Eurogroup ήταν απολύτως θεσμική και μετρημένη. Χωρίς πανηγυρισμούς, χωρίς υπερβολές, χωρίς εθνικούς αυτοθαυμασμούς. Λειτουργεί περισσότερο ως υποσημείωση παρά ως χειροκρότημα: «μπράβο, αλλά προσέξτε». Είναι μια στάση που ενισχύει το κύρος της κυβέρνησης στο εξωτερικό, χωρίς να καλλιεργεί αυταπάτες στο εσωτερικό. Από αυτή την άποψη, η παρέμβασή του λειτουργεί συμπληρωματικά και όχι υπονομευτικά προς την κυβερνητική αφήγηση.
Την ίδια στιγμή, όμως, δεν περνά απαρατήρητο ότι η κριτική του δεν προέρχεται από πολιτικό αντίπαλο, αλλά από πρώην σύμμαχο της περιόδου Σαμαρά–Βενιζέλου. Αυτό της δίνει ιδιαίτερο ειδικό βάρος, αλλά και μια ιδιότυπη ασάφεια: είναι θεσμική συμβολή στον δημόσιο διάλογο ή μια έμμεση υπενθύμιση του δικού του ρόλου ως εγγυητή σταθερότητας σε δύσκολες εποχές;
Δ.Δ.












