Η φράση «όλο μέλι, μέλι, και τηγανίτα τίποτα» περιγράφει εύγλωττα και εύστοχα την απόσταση ανάμεσα στα μεγάλα λόγια και τη μικρή ή ανύπαρκτη πράξη. Η φράση αυτή, τα μεγάλα λόγια, χωρίς αντίκρισμα, περιγράφουν πολιτικούς που υπόσχονται τα πάντα πριν από τις εκλογές και μετά αρχίζουν τις δικαιολογίες, γιατί δεν προχώρησαν σε πράξεις.
Ξαφνικά η «τηγανίτα» εξαφανίστηκε και το μόνο που έμεινε από το μέλι είναι το άρωμα. Όσο οι πολίτες συνεχίζουμε να επιβραβεύουμε το μέλι, τόσο θα μένουμε νηστικοί. Δεν θα πιστεύουμε σε τίποτα, σε κανέναν. Θα χαθεί η εμπιστοσύνη στο πολιτικό σύστημα, θα ενισχυθεί ο λαϊκισμός και θα καλλιεργηθεί η αδιαφορία και η αποχή από τις κάλπες.
Κάθε φορά που πλησιάζουν οι εκλογές, οι πολιτικοί, ως σεφ, θα μας σερβίρουν υποσχέσεις γλυκές και γκουρμέ, αλλά στο τέλος θα καταλήξουμε να τρώμε αέρα κοπανιστό.
Θα χορτάσουμε από εξαγγελίες, οράματα, γλυκόλογα, αλλά θα υποχρεωθούμε μετά τις εκλογές σε υποχρεωτική νηστεία!
Το μενού της πολιτικής, το πιάτο της ημέρας των εκλογών είναι γεμάτο από ελπίδα, καραμελωμένες υποσχέσεις και μέλι, για να γλιστράνε ευχάριστα στον ουρανίσκο των ψηφοφόρων.
Το εστιατόριο του πολιτικού μας συστήματος έχει βραβευθεί με πολλά αστέρια, χάρη στους σεφ που έχουν κερδίσει τις καρδιές των πεινασμένων πελατών τους, που πιστεύουν ότι μπορεί να χορτάσουν από λόγια.
Και για να σοβαρευτούμε. Η πολιτική χρειάζεται λόγο, αλλά και πράξη. Το ζητούμενο είναι ο πολιτικός να μιλάει ωραία και να πείθει με τα λεγόμενά του.
Όσο όμως ψηφίζουμε με βάση τα λόγια, δεν θα πρέπει να έχουμε παράπονα, γιατί θα τρώμε ένα μενού με σάλτσα χωρίς φαγητό!
Γράφει ο Θανάσης Παπαμιχαήλ
Επικοινωνιολόγος,
Συγγραφέας Οδηγών Πολιτικής Αυτοβελτίωσης
