Ένα από τα βασικά «όπλα» του Ντόναλντ Τραμπ τόσο κατά την προεκλογική του εκστρατεία, όσο και τις πρώτες ημέρες της προεδρίας του, ήταν ότι σε μια ημέρα θα είχε σταματήσει τόσο τον ρωσοουκρανικό πόλεμο, όσο και διάφορους άλλους (παγκόσμια δυσπιστία αλλά και κάποια μικρή ελπίδα)…
Αυτό μου θύμισε τον δικό μας -επί μία τετραετία- πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα ο οποίος είχε πει ότι με «ένα νόμο και ένα άρθρο» θα καταργούσε τα μνημόνια και ότι η Ελλάδα θα βαράει τον ζουρνά και η Ευρώπη θα χορεύει πεντοζάλη (παγκόσμια γέλια και καμία ελπίδα)…
Τα δικά μας τα «λουστήκαμε», τα πολεμήσαμε και εν μέρει τα ξεπεράσαμε… και σίγουρα -για να μην παρεξηγηθώ- δεν θεωρώ τον Αλέξη Τσίπρα έναν «μικρό» Ντόναλντ Τράμπ. Τι γίνεται όμως με τον υπόλοιπο πλανήτη; Τι γίνεται με την εμπλοκή ενός παράφρονα “Ναπολέοντα”, ο οποίος αντί να σταματήσει έναν πόλεμο -όπως δείχνει μέχρι τώρα η ιστορία- ανάβει το σπίρτο με κίνδυνο να «κάψει» όλον τον πλανήτη;
Τι σκοπούς εξυπηρετεί, ποιους προστατεύει, ποιους θέλει να κάνει πλουσιότερους (πέραν από τον εαυτό του) και ποιους να εξαφανίσει; Δεν ξέρω αν οι ιστορικοί του μέλλοντος θα μπορέσουν να δώσουν τις απαντήσεις… Γιατί απλά, δεν ξέρω τι είδους μέλλον θα υπάρχει!