Αποκαλυπτικές μαρτυρίες σε νέο ντοκιμαντέρ
Η ιστορία του πρίγκιπα Χάρι και της Μέγκαν Μαρκλ δεν είναι πια το παραμύθι του «μοντέρνου βασιλικού ζευγαριού» που θα έφερνε φρέσκο αέρα στο Μπάκιγχαμ.
του Χρήστου Μυτιλινιού
Είναι – όπως περιγράφεται σε νέο ντοκιμαντέρ της Sun με μαρτυρίες ανθρώπων που έζησαν τα γεγονότα από μέσα – η αφήγηση μιας ρήξης που δεν ήταν απλώς συναισθηματική. Ήταν θεσμική, σχεδιαστική και βαθιά πολιτική για τον οίκο των Windsor.

Βασιλικές πηγές περιγράφουν βήμα προς βήμα πώς το ζευγάρι πέρασε από το «μεγάλη ελπίδα» στο «στρατηγικό πρόβλημα», μέχρι την οριστική έξοδο με το περίφημο «Megxit» τον Ιανουάριο του 2020. Κατά τις ίδιες μαρτυρίες, το παλάτι δεν είχε προετοιμαστεί για αυτό που θα ακολουθούσε. Η απόφαση του Χάρι και της Μέγκαν να ανακοινώσουν δημόσια – μονομερώς – ότι αποχωρούν από τα πλήρη βασιλικά τους καθήκοντα και θα ακολουθήσουν έναν «οικονομικά ανεξάρτητο» ρόλο στο εξής, παρουσιάζεται ως σεισμός.
:max_bytes(150000):strip_icc():focal(734x145:736x147)/prince-harry-meghan-markle-anniversary-052025-5e2d553cac5343a3a7c2279000ea6d24.jpg)
Ανώτατοι αυλικοί, σύμβουλοι και μέλη της οικογένειας φέρονται να έμαθαν την απόφαση από την ανάρτηση του ίδιου του ζευγαριού, όχι μέσα από τις κλασικές εσωτερικές διαδικασίες. Αυτό, σύμφωνα με βασιλικούς σχολιαστές, εξηγεί και το γιατί υπήρξαν αντιδράσεις που έφτασαν μέχρι την άρνηση ορισμένων να συμμετάσχουν στις κρίσιμες συνομιλίες για το «τι κάνουμε τώρα». Ένα στοιχείο που ξεχωρίζει είναι ο ρόλος της βασίλισσας Ελισάβετ.

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, η αείμνηστη μονάρχης δεν ήθελε τον Χάρι και τη Μέγκαν εκτός. Το ακριβώς αντίθετο: ήθελε να παραμείνουν πλήρους απασχόλησης, εντός του σκληρού πυρήνα της βασιλικής οικογένειας, με καθήκοντα, εμφανίσεις, θεσμική προστασία και status. Το μήνυμα που δίνεται είναι ότι η ίδια προσπάθησε να τους κρατήσει «μέσα στο σύστημα», διότι αντιλαμβανόταν και την ανθρώπινη διάσταση (ο Χάρι είναι εγγονός της) αλλά και τη δημόσια εικόνα του Οίκου: ένα νεότερο, διαφυλετικό, επικοινωνιακό ζευγάρι που μιλάει τη γλώσσα των social media και της Αμερικής.

Όμως το Σάσεξ δίδυμο – πάντα κατά τους insiders – δεν ήθελε «προστασία με όρους Παλατιού». Ήθελε ελευθερία κινήσεων, εμπορικές συμφωνίες, δημόσιο λόγο χωρίς λογοκρισία και τη δυνατότητα να διαλέγει ποιες υποχρεώσεις θα αναλαμβάνει και ποιες όχι. Με άλλα λόγια: ήθελαν να κρατήσουν τη λάμψη και το brand, αλλά όχι το πρωτόκολλο. Εκεί, λένε οι ίδιες πηγές, άρχισε το πραγματικό αδιέξοδο.
Το Παλάτι δεν μπορούσε να αποδεχθεί ένα «ημι-βασιλικό» καθεστώς που θα λειτουργούσε ταυτόχρονα ως θεσμός και ως ιδιωτική επιχείρηση. Κι εκείνοι δεν μπορούσαν να δεχτούν να επιστρέψουν στο κλασικό, ασφυκτικό πλαίσιο. Το αποτέλεσμα ήταν η σύγκρουση που γέννησε τον όρο «Megxit» και οδήγησε στην οριστική απόσχιση.

Το δημοσίευμα πάει και πιο βαθιά: υποστηρίζει ότι τα σημάδια της φθοράς είχαν ήδη φανεί και μάλιστα σε δημόσια θέα. Αναλυτές γλώσσας σώματος που μιλούν στο ντοκιμαντέρ λένε ότι οι εντάσεις ανάμεσα στη Μέγκαν και την πριγκίπισσα της Ουαλίας, Κέιτ Μίντλετον, δεν ήταν απλώς προϊόν κουτσομπολιού του Τύπου. Ήταν ορατές, λένε, σε μικρές κινήσεις, αποφυγές επαφής, σφιγμένα χαμόγελα και άβολες στιγμές σε κοινές εμφανίσεις. Αυτές οι εικόνες διαβάζονται εκ των υστέρων ως προειδοποίηση ότι το σύστημα δεν θα άντεχε για πολύ.

Εκεί που το κομμάτι γίνεται πιο αιχμηρό είναι στο πώς περιγράφει τον Χάρι. Οι πηγές τον εμφανίζουν απομονωμένο, θυμωμένο, και πεπεισμένο ότι δεν θα προστατευθεί ο ίδιος και η σύζυγός του από τον εσωτερικό μηχανισμό διαρροών, των briefing, των «ανώνυμων κύκλων» και των βρετανικών tabloids. Αυτός ο φόβος, λένε, έγινε καχυποψία. Και η καχυποψία, τελικά, έγινε στρατηγική απόσυρσης από το Παλάτι και μετακόμισης στη Βόρεια Αμερική.
Το βασικό μήνυμα του ρεπορτάζ είναι ότι το «παραμύθι» δεν κατέρρευσε επειδή ο κόσμος δεν αγάπησε τη Μέγκαν ή επειδή ο Χάρι «παραστράτησε». Κατέρρευσε επειδή δύο εντελώς διαφορετικές αντιλήψεις εξουσίας συγκρούστηκαν χωρίς δίχτυ ασφαλείας.

Από τη μια, ένας θεσμός που λειτουργεί με κανόνες, ιεραρχίες, διαχείριση εικόνας σε επίπεδο κράτους. Από την άλλη, ένα ζευγάρι που βλέπει τη δημόσια εικόνα του ως προσωπικό κεφάλαιο, ανεξάρτητο, εμπορεύσιμο και διαπραγματεύσιμο. Και, όπως προκύπτει από τις περιγραφές των insiders, δεν υπήρξε κανένα σημείο ισορροπίας. Δεν υπήρχε «ημι-βασιλικό καθεστώς» να τους χωρέσει. Από την ώρα που έσπασαν τη φόρμα, δεν υπήρχε επιστροφή.












