Μία άνευ προηγουμένου προσπάθεια ολοκλήρωσε τη χρονιά που πέρασε ο ομογενής επιχειρηματίας Γιώργος Μούλος, διασχίζοντας πεζός ολόκληρη την ηπειρωτική Ελλάδα, από το βορειότερο έως το νοτιότερο σημείο της.
Στόχος του εγχειρήματος ήταν η οικονομική ενίσχυση ελληνικών ορφανοτροφείων, ενώ παράλληλα η διαδρομή αυτή τον οδήγησε στην καταγραφή ενός παγκόσμιου ρεκόρ και την ένταξή του στο βιβλίο των Ρεκόρ Γκίνες.
Μιλώντας στο Ελληνικό Πρόγραμμα της Ραδιοφωνίας SBS, περιέγραψε πώς γεννήθηκε η ιδέα αυτής της δοκιμασίας, η οποία ξεκίνησε από μια απλή σκέψη κατά τη διάρκεια διακοπών στη Μάνη.
«Ήμουνα διακοπές με τη μητέρα μου στη Μάνη και έβλεπα ένα χαρτί και λέω στη μητέρα μου δεν θα ήταν κάτι σπουδαίο κάποιος να πάει από το πιο βόρειο στο πιο νότιο μέρος της Ελλάδας; Και η μητέρα μου είπε ε, εσύ μπορείς να το κάνεις».
Αρχικά, όπως παραδέχεται, η πρόκληση αυτή του φάνηκε υπερβολικά δύσκολη, παρά τη μέχρι τότε αθλητική του εμπειρία. «Εγώ δεν είμαι αθλητής, δεν κάνω αυτά τα πράγματα. Έχω κάνει μαραθώνιο αλλά και κολύμπι παντού. Ελλάδα, Αυστραλία… αλλά να κάνω αυτό; Ήταν κάτι άλλο», σημειώνει.
Η σκέψη όμως δεν εγκατέλειψε τον Γιώργο Μούλο και μήνες μετά επέλεξε να ξεκινήσει αυτή την πρωτόγνωρη προσπάθεια στηρίζοντας ελληνικά ορφανοτροφεία. «Νομίζω πρέπει να έχεις ένα γιατί. Γιατί το κάνεις; Και για μένα το γιατί αυτό ήτανε νομίζω συγκεντρώσουμε χρήματα για τα ορφανά της Ελλάδας. Το δεύτερο ήταν ότι ήθελα να κάνω κάτι μεγάλο για μένα, για τον εαυτό μου. Να λέω μπορώ να κάνω ότι θέλω. Άμα μπορώ να περπατήσω όλη την Ελλάδα σε είκοσι έξι μέρες θα μπορώ να πετύχω τα πάντα».
Η απόφαση ελήφθη οριστικά έπειτα από έξι μήνες σκέψης και προετοιμασίας. Η εκκίνηση έγινε από το Ορμένιο, κοντά στα σύνορα με τη Βουλγαρία, με προορισμό ακρωτήριο Ταίναρο της Μάνης. «Ξεκίνησα από Ορμένιο, είναι κοντά στη Βουλγαρία, και από εκεί ήταν είκοσι έξι μέρες, τέσσερις ώρες και δέκα λεπτά να πάω στο Ταίναρο Μάνης. Είναι το πιο νότιο μέρος της ηπειρωτικής Ελλάδας».
Όπως αναφέρει κατά τη διάρκεια της πορείας του, περπατούσε καθημερινά έως και 15 ώρες, ενώ τη νύχτα ξεκουραζόταν σε αυτοκίνητο υποστήριξης, το οποίο τον ακολουθούσε σε όλη τη διαδρομή. Παράλληλα αναφέρεται στο άγχος που είχες να ενταχθεί του αυτή η προσπάθεια στα Ρεκόρ Γκίνες.
«Το Guinness World Record ήθελε πολλά πράγματα. Δεν είπε στείλε μου κάποια φωτογραφία από τον Παρθενώνα και ξέρουμε πως το έκανες. Ήθελε τρία GPS files, φωτογραφίες, βίντεο, όλα. Αυτό το άγχος ήταν πολύ δύσκολο».
