Η ποίηση εκφράζει συχνά τις ιστορίες μας. Η ανακτητική ποίηση μπορεί επίσης να λειτουργήσει ως μια αντι-μορφή ιστοριογραφίας. Για όσους ζουν στη διασπορά, η ποίηση ανασύρει «χαμένους κόσμους» που περικλείουν κοινές εμπειρίες, οι οποίες έχουν θαμπώσει ή και θαφτεί ολοκληρωτικά κάτω από τις κανονιστικές αφηγήσεις του παρελθόντος. Η αλληλεπίδραση μεταξύ ποίησης και διασπορικής έκφρασης προσφέρει μια είσοδο σε πολλαπλές ιστορίες. Με αυτή την έννοια, η ποίηση που αναδύεται από τη διασπορά παρέχει μια αίσθηση του ανήκειν σε περισσότερες από μία ιστορίες, σε περισσότερους από έναν χρόνους και τόπους. Πράγματι, η ποίηση, όπως την υπογράφουν οι Ελληνοαυστραλοί βραβευμένοι με το Βραβείο Patrick White, Δημήτρης Τσαλουμάς (1994), Αντιγόνη Κεφάλα (2022) και Π. O (2024), χαρίζει σε όσους ζουν στη διασπορά την άδεια να εκφράζουν το ανήκειν τόσο «εδώ» όσο και «εκεί», τόσο «τώρα» όσο και «τότε».
Η φετινή Αναμνηστική Διάλεξη Τσαλουμά 2025 θα εξετάσει πώς οι ποιητές που γράφουν από τη διασπορά έχουν παλέψει με το πανταχού παρόν βάρος του πόνου και του ξεριζωμού από μια πατρίδα ή κοινότητα, καθώς και με την εμπειρία του να είναι κανείς «ξένος» σε μια νέα. Υπό τη μορφή μιας διαγενεακής συνομιλίας μεταξύ ποιητών, συγγραφέων και μελετητών, η εκδήλωση με τίτλο «Ποίηση, Ιστορία και Διασπορά: Αντηχώντας το Παρελθόν, Ποιώντας από το Παρόν» θα διερευνήσει τους πολυεπίπεδους τρόπους με τους οποίους η ποίηση αποτυπώνει τόσο την έλλειψη όσο και την υπεραφθονία, την απώλεια και τον χωρισμό, ενώ παράλληλα προσφέρει αναζωογονητικές δυνατότητες για περιπέτειες ταυτότητας και επαναδιαπραγματεύσεις δεσμών.












