Τίτλοι τέλους έπεσαν στον γολγοθά που πέρναγε ο Ελληνορώσος Αλέξανδρος Τσιλίκας, από την Λαμία, όπου συλληφθεί και αιχμαλωτιστεί στην Ουκρανία πριν 11 μήνες.
Ο νεαρός επέστρεψε σώος και αβλαβής στην οικογένειά του, μετά από συντονισμένες και πολύμηνες ενέργειες του ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών και του διπλωματικού σώματος.
Η απελευθέρωσή του επετεύχθη έπειτα από επαφές σε υψηλό διπλωματικό επίπεδο μεταξύ Αθήνας και Κιέβου.
Το χρονικό της υπόθεσης
Ο Αλέξανδρος Τσιλίκας γεννήθηκε στη Λαμία το 2003. Η μητέρα του είναι Ρωσίδα και ο πατέρας του Έλληνας. Έζησε τα πρώτα χρόνια της ζωής του στη γενέτειρά του, τη Λαμία, έως περίπου τα 8 του χρόνια, οπότε και μετακόμισε με τη μητέρα του στη Ρωσία.
Κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας στη Ρωσία, υπέγραψε συμβόλαιο με το ρωσικό Υπουργείο Άμυνας, πιστεύοντας ότι θα υπηρετούσε σε μονάδα εκπαίδευσης νεοσύλλεκτων κοντά στον τόπο διαμονής του, στο Κρασνοντάρ. Αντ’ αυτού, εστάλη στο μέτωπο της Ουκρανίας, χωρίς να το αναμένει.
Λίγο αργότερα, αιχμαλωτίστηκε από τις ουκρανικές δυνάμεις. Ο ίδιος, εμφανιζόμενος ήρεμος και νηφάλιος σε τηλεδιάσκεψη από το στρατόπεδο αιχμαλώτων, είχε δηλώσει ότι παραχωρεί τη συνέντευξή του «με τη θέλησή του και χωρίς πίεση». Τόνιζε ότι οι συνθήκες κράτησής του ήταν καλές και ότι τηρούνταν οι προβλέψεις της Συνθήκης της Γενεύης.
Στην ίδια συνέντευξη, ο νεαρός Λαμιώτης είχε εκφράσει την επιθυμία του να επιστρέψει στην Ελλάδα, κοντά στον πατέρα του, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Αν ερχόμουν, θα καθόμουν να μιλήσω με τον πατέρα μου, μπορεί να πηγαίναμε να πιούμε κάνα τσίπουρο ή κρασί».
Παράλληλα, είχε δηλώσει απογοητευμένος από τον πόλεμο, χαρακτηρίζοντάς τον «φρίκη χωρίς νόημα», ενώ τόνισε ότι αν μπορούσε να γυρίσει τον χρόνο πίσω, δεν θα υπέγραφε ποτέ το συμβόλαιο με το ρωσικό υπουργείο Άμυνας.
