Στο Νέο Δελχί η αιθαλομίχλη επιστρέφει με ορμή, εκτοξεύοντας τα επίπεδα ρύπανσης έως και 20 φορές πάνω από τα όρια ασφαλείας, ενώ οι κάτοικοι βιώνουν καθημερινά μια συνεχή υγειονομική κρίση χωρίς ανάσα από τον τοξικό αέρα.
Κάθε πρωί η πόλη ξυπνά μέσα σε ένα παχύ νέφος δηλητηριώδους αιθαλομίχλης, που παραμένει μέχρι αργά το βράδυ, δημιουργώντας αποπνικτική ατμόσφαιρα.
Τα 30 εκατομμύρια κατοίκων υποφέρουν από πονοκεφάλους και ερεθισμένα μάτια, συμπτώματα που αποκαλύπτουν την αδυναμία μιας ανερχόμενης υπερδύναμης να εξασφαλίσει το πιο βασικό αγαθό: καθαρό αέρα.
Οι ειδικοί του κορυφαίου κρατικού νοσοκομείου χαρακτηρίζουν την κατάσταση «σοβαρή και απειλητική για τη ζωή». Τα επίπεδα των τοξικών ρύπων — από τα αυτοκίνητα, τα εργοστάσια και το κάψιμο καλλιεργητικών υπολειμμάτων — φθάνουν έως και 20 φορές πάνω από τα διεθνώς αποδεκτά όρια ασφαλούς αναπνοής.
Παρά το γεγονός ότι άλλες άλλοτε ρυπαρές μητροπόλεις, όπως το Πεκίνο, κατάφεραν να καθαρίσουν την ατμόσφαιρά τους, το Νέο Δελχί παραμένει εγκλωβισμένο στη δική του «ομίχλη θανάτου».
Ένα 24ωρο μέσα στο νέφος
Καθώς η ατμοσφαιρική ρύπανση επιδεινώθηκε σε τέτοιο βαθμό, ώστε η κυβέρνηση αναγκάστηκε να θέσει σε τηλεργασία τους μισούς δημόσιους υπαλλήλους, δημοσιογράφοι των New York Times, διέσχισαν την πόλη επί ένα ολόκληρο 24ωρο — από πριν ξημερώσει έως τα μεσάνυχτα.
Μετρήσεις PM2.5, των πιο επικίνδυνων μικροσωματιδίων, αποκάλυψαν πως σε καίρια σημεία της πόλης, οι τιμές ήταν πολλαπλάσιες του ορίου των 15 μg/m³, που θεωρείται ασφαλές για την υγεία.
Το συμπέρασμα ήταν ξεκάθαρο: μια πόλη χωρίς διέξοδο από τον τοξικό αέρα και ένας πληθυσμός που έχει πλέον αποδεχθεί την υγειονομική κρίση ως καθημερινότητα.
Οι πρώτοι δρομείς εμφανίστηκαν πριν χαράξει. Έκαναν ζέσταμα και ξεκίνησαν να τρέχουν στη λεωφόρο ανάμεσα στην Πύλη της Ινδίας και το Προεδρικό Μέγαρο — δύο μνημεία που δεν μπορούσαν να δουν το ένα το άλλο εξαιτίας της αιθαλομίχλης.
Λίγο πιο πέρα, ο 72χρονος Ντινές Καμάτ έκανε τη συνηθισμένη πρωινή του βόλτα. Για τους ηλικιωμένους, ο χειμώνας — η εποχή με την πιο βαριά ρύπανση — φέρνει το ίδιο δίλημμα κάθε χρόνο: να μείνουν σπίτι, στερώντας τον εαυτό τους από την απαραίτητη άσκηση ή να βγουν έξω, θυσιάζοντας την υγεία των πνευμόνων τους.
«Πρέπει να περπατήσω. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος», λέει ο κ. Καμάτ.
Τα «anti-smog guns» σε κρατικά κτήρια
Σε διάφορα σημεία βρίσκονται τα λεγόμενα «anti-smog guns» — μηχανισμοί που ψεκάζουν νερό και έχουν τοποθετηθεί κοντά σε κρατικά κτήρια και πρεσβείες, την ώρα που πολλοί ειδικοί εκτιμούμ ότι η κυβέρνηση επιχειρεί να παραπλανήσει την κοινή γνώμη, μειώνοντας προσωρινά τις μετρήσεις των σταθμών παρακολούθησης.
Η αντιπολίτευση μάλιστα την κυβέρνηση ότι σε ώρες μέγιστης ρύπανσης «εξαφανίζονται» δεδομένα από αρκετούς σταθμούς.
Στην είσοδο του λυκείου D.T.E.A. οι μετρήσεις PM2.5 ήταν 20 φορές πάνω από το ασφαλές όριο. Κάθε χρόνο, η εκπαιδευτική διαδικασία διακόπτεται με ξαφνικές εντολές για διαδικτυακά μαθήματα. Οι εκπαιδευτικοί και οι γονείς βρίσκονται σε διαρκή σύγχυση, σε μια πόλη όπου η ρύπανση καθορίζει τη σχολική ζωή.
Νοσοκομεία γεμάτα ασθενείς με αναπνευστικά προβλήματα
Οι γιατροί του κορυφαίου ινδικού νοσοκομείου AIIMS αναφέρουν αύξηση 30–40% στις εισαγωγές ασθενών με αναπνευστικά προβλήματα.
«Πρόκειται για μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης δημόσιας υγείας και πρέπει να αντιμετωπιστεί ανάλογα», δηλώνει ο επικεφαλής του Πνευμονολογικού Τμήματος, δρ Ανάντ Μόχαν.
Στο νοσοκομείο L.N.J.P., από τα πιο πολυσύχναστα της πόλης, συγγενείς ασθενών κοιμούνται σε κουβέρτες στην αυλή, όπου τα επίπεδα PM2.5 ήταν 17 φορές πάνω από το όριο.
