Στο χριστουγεννιάτικο πνεύμα των εορτών, στην άτυπη πρωτεύουσα της Ευρώπης, στις Βρυξέλλες, έδρα του Ευρωκοινοβουλίου και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, τοποθετήθηκε στην Grand Place μια χριστουγεννιάτικη φάτνη στην οποία αντί για τα πρόσωπα της αγίας οικογένειας οι επισκέπτες αντίκριζαν απρόσωπες φιγούρες. Σε αυτό το αλλόκοτο θέαμα προστέθηκε και η κλοπή του θείου βρέφους. Συμβάντα που καταδεικνύουν τη σύγχυση που επικρατεί στον δυτικό κόσμο απέναντι στις παραδόσεις που τον έχουν συγκροτήσει και έχουν διαμορφώσει την ταυτότητά του. Παρ’ όλα αυτά, όμως, είναι έντονη η αίσθηση ότι ήδη κάτι αρχίζει να αλλάζει σχετικά με τους ιδεολογικούς προσανατολισμούς που είχαν κυριαρχήσει τα προηγούμενα χρόνια, όταν στο όνομα της πολιτικής ορθότητας και της χρεοκοπημένης πολυπολιτισμικότητας επιχειρήθηκε η επιβολή των «ουδέτερων» ευχών «Καλές Γιορτές» έναντι του «Καλά Χριστούγεννα» ή «Καλό Πάσχα»!
Οι ακραίες εκδηλώσεις και συμπεριφορές δικαιωματισμού εις βάρος της κοινωνικής συνοχής που είχαν επιβάλει οι τάσεις των κινημάτων woke και cancel, καθώς και ένας οιονεί ακήρυχτος «πόλεμος» εναντίον του χριστιανισμού, αφυπνίζουν συνειδήσεις και προκαλούν αντιδράσεις. Όλο και περισσότεροι αντιλαμβάνονται την επικινδυνότητα αυτής της παρακμιακής «κατηφόρας», ιδιαίτερα σε μια εποχή που μόνον ειδυλλιακή δεν είναι λόγω των βίαιων αναταράξεων στο παγκόσμιο σύστημα. Η εσωτερική αποσύνθεση του ευρωπαϊκού οράματος αδυνατίζει το πρότυπο του δυτικού τρόπου ζωής, ιδιαίτερα στην Ευρώπη, τη στιγμή ακριβώς που χρειάζεται να ανασυγκροτηθεί. Κορυφή του παγόβουνου η εξάπλωση της ισλαμικής μαντίλας στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες με ό,τι αυτή σηματοδοτεί για τα δικαιώματα των γυναικών και την ισότητα των δύο φύλων, που μόνο όσοι έχουν ιδεοληπτικές παρωπίδες αδυνατούν να δουν.
Υπό αυτό το πρίσμα, το φαινόμενο Τραμπ και το ιδεολογικό μανιφέστο που πρεσβεύει ο πρόεδρος των ΗΠΑ και οι οπαδοί του, μπορεί να εκληφθεί κι ως μια απάντηση στην αμφισβήτηση του χριστιανικού αποτυπώματος στην άλλοτε καλουμένη χριστιανική Δύση.
Ταυτόχρονα, όμως, αισιοδοξία γεννούν τα όσα λαμβάνουν χώρα στις χριστιανικές εκκλησίες, που φαίνεται ότι βρίσκουν κοινό βηματισμό με αφορμή την επέτειο των 1.700 χρόνων από την Α’ Οικουμενική Σύνοδο της Νίκαιας, που υπενθύμισε το χρέος για την ενότητα των χριστιανών έναντι των κοινών προκλήσεων. Η παρουσία του Πάπα της Ρώμης Λέοντα στην καθέδρα του Οικουμενικού Πατριαρχείου στην Κωνσταντινούπολη, την πάλαι ποτέ Βασιλεύουσα του Βυζαντίου, δεν ήταν μόνο μια κίνηση ενότητας που υπενθύμισε τις κοινές ρίζες των Εκκλησιών πριν από το Σχίσμα. Πρωτίστως κατέδειξε την κοινή ευρωπαϊκή πολιτισμική παράδοση, που είναι αλληλένδετη με τη χριστιανική διδασκαλία και την ευθύνη υπεράσπισης αυτής.
Το θετικό αυτό κλίμα, που δημιουργεί αναμφίβολα αισιοδοξία για το αύριο, μπορεί και πρέπει να αξιοποιηθεί για να υπάρξει μια εκ νέου κοινή αναζήτηση των αξιακών αναφορών της σύγχρονης Ευρώπης. Οι μονόπλευρες αναφορές σε έναν μονοδιάστατο δικαιωματισμό, που είχε αναδειχθεί σε κεντρική φιλοσοφία ακόμη και σε ευρωπαϊκούς θεσμούς, δεν αποτελούσε μόνον διαστροφή της ιστορικής αλήθειας, αλλά ενέτεινε τη ψυχική αποστασιοποίηση των ευρωπαϊκών λαών από το όραμα της Ενωμένης Ευρώπης. Σε αυτήν την κρίσιμη στιγμή για το ευρωπαϊκό «πείραμα», το οποίο βρίσκεται αντιμέτωπο με ποικίλες σοβαρές προκλήσεις και αναζητά ισχυρά ερείσματα ώστε να συνεχίσει να αποτελεί μια διακριτή και ισχυρή συνιστώσα στην παγκόσμια κοινότητα, η ανάδειξη των ισχυρών θεμελίων επί των οποίων οικοδομήθηκε ο πολιτισμός μας είναι μονόδρομος.
του Μάξιμου Χαρακόπουλου
Γενικός γραμματέας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Νέας Δημοκρατίας,
βουλευτής Λαρίσης και πρώην υπουργός
