Σε προηγούμενο άρθρο του φύλλου της εφημερίδος που διαβάζετε -πλέον- ηλεκτρονικά, είχαν διατυπωθεί ανησυχίες για τους νέους της χώρας και το πολύ σημαντικό ζήτημα που καλούνται να αντιμετωπίσουν, που δεν είναι άλλο από την παραμονή τους στο παιδικό τους δωμάτιο.
Ενδεικτικά, είχε σημειωθεί: «Η γενιά των 20άρηδων και των 30άρηδων δεν ζητά προνόμια, ούτε επιδόματα. Ζητά μια στοιχειώδη κανονικότητα που θα της δίνει τη δυνατότητα να δουλέψει και να ζήσει από τη δουλειά της. Να ενοικιάσει ένα σπίτι χωρίς να χρειάζεται να καταβάλει κάτι περισσότερο από τον μηνιαίο μισθό και να μη μετρά ή θεωρεί μια βραδινή έξοδο ως οικονομική υπέρβαση». Στην πραγματικότητα, όμως, ολοένα και περισσότεροι νέοι επιστρέφουν στα παιδικά τους δωμάτια, όχι από απροθυμία, αλλά λόγω της αύξησης του κόστους διαμονής και διαβίωσης.
Η χώρα μας δεν μπορεί να κλείνει τα μάτια σε αυτό. Αν θέλουμε οι νέοι να μείνουν, να δημιουργήσουν, να κάνουν οικογένεια, να στηρίξουν με τη δουλειά τους το ΑΕΠ και με τα παιδιά τους το δημογραφικό ισοζύγιο, τότε χρειάζεται μια στρατηγική, σοβαρή και εθνικά υπεύθυνη πολιτική στήριξης. Θα αναρωτηθεί κανείς ή θα ισχυριστεί: «Τι άλλο μπορεί να κάνει το κράτος; Ζούμε σε μια καπιταλιστική κοινωνία και οφείλουμε να πορευόμαστε σύμφωνα με την αγορά, με τον νόμο ζήτησης και προσφοράς». Ορθά, θα αποφανθούμε, αλλά αν κοιτάξουμε στη γειτονιά μας, στα υπόλοιπα κράτη-μέλη της Ένωσης και μη, θα αντιληφθούμε πως υπάρχουν μέτρα και πολιτικές σαφώς πιο επιτυχημένες από όσα ισχύουν εδώ.
Για παράδειγμα, στη Φινλανδία λειτουργεί εδώ και δεκαετίες το πρόγραμμα ASP, που δίνει τη δυνατότητα στους νέους να αποκτήσουν το πρώτο τους σπίτι με χαμηλότοκα δάνεια και κρατική επιδότηση. Στη Γαλλία και τη Βρετανία, δομές τύπου Foyer προσφέρουν προσωρινή κατοικία, εκπαίδευση και συμβουλευτική για όσους νέους βρίσκονται στο μεταίχμιο σπουδών και εργασίας.
Όσον αφορά τώρα τη δημιουργία οικογένειας και τη στήριξη στους νέους γονείς, το γερμανικό κράτος παρέχει γονική άδεια που καλύπτει έως και 14 μήνες με οικονομική ενίσχυση, μοιρασμένη μεταξύ μητέρας και πατέρα, ενθαρρύνοντας την ισότητα και τη σταθερότητα της οικογένειας. Στη Νορβηγία, το κράτος παρέχει δωρεάν παιδικούς σταθμούς, κάνοντας την απόκτηση παιδιών μια ρεαλιστική επιλογή, όχι οικονομικό ρίσκο. Η Ουγγαρία, πηγαίνοντας την υπόθεση στήριξης πολλά βήματα παραπάνω, προχωρά σε γενναίες φοροαπαλλαγές και δίνει κρατικά δάνεια με διαγραφή μέρους τους σε τρίτεκνες και πολύτεκνες οικογένειες.
Επιστρέφοντας στα καθ’ ημάς, η Ελλάδα οφείλει να εφαρμόσει ένα σχέδιο που θα έχει στο επίκεντρο τη νέα γενιά, λαμβάνοντας αναγκαία και απαραίτητα μέτρα τα οποία θα έχουν ως σκοπό την απόκτηση ή τον εκσυγχρονισμό οικίας, τη στήριξη των νέων γονέων και μεταρρυθμίσεις που θα καθιστούν την Περιφέρεια ελκυστική.
Για τον λόγο αυτόν, προτείνεται η δημιουργία εθνικού προγράμματος πρώτης κατοικίας για νέους έως 40 ετών με κρατικά εγγυημένα χαμηλότοκα δάνεια και επιδότηση ενοικίου για την πρώτη πενταετία, προσαρμογή του κατώτατου μισθού στις πραγματικές ανάγκες, με έμφαση στην εργασία πλήρους απασχόλησης και την ενίσχυση των νέων εργαζομένων σε κλάδους υψηλής ζήτησης. Η εφαρμογή προγραμμάτων εγκατάστασης νέων αγροτών, επιχειρηματιών και επιστημόνων στην Περιφέρεια, με φορολογικά κίνητρα, στέγαση και πρόσβαση σε ευρωπαϊκά κονδύλια για καινοτομία, κρίνεται κάτι παραπάνω από αναγκαία. Επίσης, η παροχή προγράμματος δωρεάν πρόσβασης σε βρεφονηπιακούς σταθμούς για όλους, ανεξαρτήτως εισοδήματος, με διασφάλιση της ποιότητάς τους και υποστήριξη για εργαζόμενους γονείς, είναι κάτι που θα ανακουφίσει οικονομικά πολλές οικογένειες, που είτε δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα για πρόσληψη νταντάς είτε δεν έχουν κάποιον δικό τους να προσέχει τα παιδιά τους.
Αν οι πολιτικοί δεν εφαρμόσουν πολιτικές που θα έχουν στο επίκεντρο τη νέα γενιά, τότε θα συνεχίσουμε την πορεία που καταγράφουμε και δεν είναι καθόλου θετική. Επομένως, οι νέοι ή θα μείνουν εγκλωβισμένοι στο παιδικό τους δωμάτιο, με ό,τι αυτό συνεπάγεται και αποτελώντας βορά διάφορων «αετονύχηδων», ή θα πατήσουν στα πόδια τους και θα αγωνιστούν για μια καλύτερη Ελλάδα.
Ελλάδα μην τρως τα παιδιά σου! Τα έχεις και σε έχουν ανάγκη…
Γράφει ο Στρατής Κοκκινέλλης
Φιλόλογος – δημοσιογράφος
