Ο Πέτρος Παππάς, βουλευτής Κιλκίς με το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ,έπειτα από μια εκρηκτική κοινοβουλευτική εβδομάδα μιλά στην«Political» για την ποινικοποίηση της πολιτικής ζωής, το πολιτικό περιβάλλον που διαμορφώνουν οι δημοσκοπήσεις για το κόμμα του καιγια την ανάγκη πολιτικής αυτονομίας του ΠΑΣΟΚ,ενώ σχολιάζει το ενδεχόμενο της επιστροφής του Αλέξη Τσίπρα σε πρώτο πλάνο.
Θεωρείτε ότι η ποινικοποίηση της πολιτικής ζωής λειτουργεί ως παράδειγμα κάθαρσης ή αποστροφής του πολίτη από το πολιτικό σύστημα;
Η ποινικοποίηση της πολιτικής ζωής παρουσιάζει δύο όψεις. Αφενός, η κάθαρση του δημόσιου βίου μέσα από τη δικαιοσύνη είναι κρίσιμη, ειδικά όταν υπάρχουν υποθέσεις διαφθοράς ή κατάχρησης εξουσίας – μόνο έτσι αποκαθίσταται η εμπιστοσύνη των πολιτών. Είναι σαφές ότι κανείς δεν είναι υπεράνω του νόμου και οι πολιτικοί, όπως όλοι, πρέπει να λογοδοτούν για τυχόν παράνομες ενέργειες. Αφετέρου, η διαρκής συζήτηση -λόγω των συνεχών κυβερνητικών σκανδάλων- γύρω από τον έλεγχο των ποινικών αδικημάτων των υπουργών της κυβέρνησης της ΝΔ δεν δίνει στο ΠΑΣΟΚ τον χώρο και τον χρόνο ώστε να εξηγήσει στον κόσμο το ολοκληρωμένο πρόγραμμά του για τη βελτίωση της ζωής των Ελληνίδων και των Ελλήνων. Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας έχει δυστυχώς εξελιχθεί τα τελευταία έξι χρόνια σε μια «μηχανή παραγωγής σκανδάλων». Από τις παράνομες παρακολουθήσεις πολιτικών, δημοσιογράφων και στρατιωτικών μέχρι την τραγωδία των Τεμπών, την οποία δεν απέτρεψε παρά τις τόσες προειδοποιήσεις και εσχάτως με τη συγκάλυψη της σχέσης των υπουργών της με την εγκληματική οργάνωση που δρούσε εντός του ΟΠΕΚΕΠΕ, δυστυχώς η ποινικοποίηση της πολιτικής ζωής είναι αναπόφευκτη. Έχουμε να κάνουμε με μια κυβέρνηση που ελέγχεται διαρκώς, από ελληνικές και ευρωπαϊκές δικαστικές αρχές, για σοβαρά αδικήματα, με κακουργηματικό χαρακτήρα.
Γιατί κατά τη γνώμη σας το ΠΑΣΟΚ ακόμη δεν μπορεί να «γυρίσει το παιχνίδι» στο τερέν των δημοσκοπήσεων;
Οι δημοσκοπήσεις αποτελούν χρήσιμο εργαλείο για την καταγραφή των τάσεων της κοινής γνώμης, αλλά ταυτόχρονα αποτυπώνουν μια συγκεκριμένη στιγμή που διαμορφώνεται στην κοινωνία. Τόσο οι μεταβολές στα ποσοστά όσο και οι διαφοροποιήσεις ανάλογα με τη χρονική στιγμή ή ακόμα και τη μέθοδο της έρευνας δείχνουν ότι τα αποτελέσματα πρέπει να ερμηνεύονται μέσα στο πλαίσιο πολλαπλών παραγόντων που επηρεάζουν τις αντιλήψεις των πολιτών. Το ΠΑΣΟΚ μετά από μια μακρά περίοδο υποχώρησης και ανασυγκρότησης σημειώνει σήμερα σταθερή και ουσιαστική πρόοδο. Το πολιτικό πλαίσιο εξακολουθεί να είναι έντονα πολωμένο, γεγονός που δυσχεραίνει προσωρινά την άμεση ανάδειξη της δικής μας ολοκληρωμένης πρότασης. Αυτή η κατάσταση δεν «γυρίζει» από τη μια στιγμή στην άλλη, διότι η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης των πολιτών απαιτεί χρόνο. Είμαι αισιόδοξος όμως: όσο παρουσιάζουμε με συνέπεια την πρότασή μας που θέτει στο επίκεντρο την ανύψωση του βιοτικού επιπέδου όλων των πολιτών και βρισκόμαστε δίπλα στα προβλήματα της κοινωνίας, όλο και περισσότεροι πολίτες θα μας ακούν.
Παρά τη μεγάλη φθορά που έχει υποστεί η κυβέρνηση,ο Κυριάκος Μητσοτάκης διατηρεί ένα πολύ μεγάλο προβάδισμα στην καταλληλότητα για πρωθυπουργός εν αντιθέσει με τον Νίκο Ανδρουλάκη που παραμένει σε χαμηλά ποσοστά. Γιατί κατά τη γνώμη σας συμβαίνει αυτό;
Είναι γεγονός ότι ο κ. Μητσοτάκης, ως εν ενεργεία πρωθυπουργός, έχει ένα προβάδισμα αναγνωρισιμότητας και θεσμικού ρόλου, γεγονός που δίνει πάντα πλεονέκτημα στον εκάστοτε πρωθυπουργό σε αυτά τα ερωτήματα. Οι πολίτες τον γνωρίζουν χρόνια σε αυτήν τη θέση, ενώ ο Νίκος Ανδρουλάκης είναι ένας νέος ηγέτης, ο οποίος προέρχεται από την κοινωνία και όχι από τα πολιτικά «τζάκια» της ελίτ. Επίσης, δεν μπορούμε να παραγνωρίσουμε και το γεγονός ότι το μιντιακό περιβάλλον είναι ασύμμετρα φιλικά διακείμενο στον πρωθυπουργό και στη Νέα Δημοκρατία, αφήνοντας λιγότερο χώρο προβολής για το ΠΑΣΟΚ και τον αρχηγό του. Παρ’ όλα αυτά, πιστεύω ότι αυτή η εικόνα αλλάζει πλέον δυναμικά. Ο Νίκος Ανδρουλάκης αποδεικνύει την αξία του με την υπεύθυνη αντιπολιτευτική στάση του και με τις προτάσεις που καταθέτει για τα μεγάλα προβλήματα της χώρας. Σταδιακά όλο και περισσότεροι πολίτες που αναζητούν μια σταθερή, προοδευτική και ειλικρινή πρόταση διακυβέρνησης θα διαπιστώνουν ότι αποτελεί τη μονή αξιόπιστη επιλογή ηγεσίας – μιας και εξαντλείται ταχύτατα η εμπιστοσύνη των πολιτών προς τους άλλους πολιτικούς πόλους.
Το ορατό ενδεχόμενο της «ολικής επαναφοράς» του Αλέξη Τσίπρα θα έχει συνέπειες για το ΠΑΣΟΚ;
Ο κ. Τσίπρας κυβέρνησε τη χώρα για αρκετά χρόνια, ενώ επί 15 χρόνια ηγήθηκε του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Οι πολίτες έχουν μνήμη και κρίση. Η εποχή του έχει ήδη κριθεί από τον ελληνικό λαό – δύο φορές μάλιστα, το 2019 και το 2023. Αν επιδιώκει μια «ολική επαναφορά», αυτό μάλλον φανερώνει έλλειψη νέων προτάσεων στον χώρο του. Προσωπικά εκτιμώ ότι δεν θα μπορέσει να ανακτήσει την εμπιστοσύνη που έχασε. Το ΠΑΣΟΚ δεν ταυτίζεται με προσωποκεντρικά κόμματα ή με πολιτικές που ανήκουν στο παρελθόν, με πολιτικές που έφεραν τη χώρα στο χείλος του γκρεμού, ούτε με προβληματικές λογικές οπαδών της επιστροφής στη δραχμή ή με πολιτικούς σχηματισμούς βασισμένους στην αντίδραση και την οργή, συχνά με ανορθολογικό αφήγημα και αμφίβολη προοπτική πολιτικής διάρκειας. Σε κάθε περίπτωση, το ΠΑΣΟΚ δεν το αφορούν οι όποιοι σχεδιασμοί πολιτικής επιβίωσης του κ. Τσίπρα. Χαράσσουμε τη δική μας αυτόνομη πορεία, με ανανέωση προσώπων, με σαφές προγραμματικό σχέδιο και προοδευτικές λύσεις για τα προβλήματα των πολιτών.
Εκτιμάτε ότι με τη συνεχιζόμενη ρευστότητα και τον κατακερματισμό η πολιτική αυτονομία για το ΠΑΣΟΚ είναι ακόμη μονόδρομος;
Απολύτως. Η πολιτική αυτονομία του ΠΑΣΟΚ δεν είναι ένα σύνθημα κενό περιεχομένου αλλά μια στρατηγική επιλογή με βάθος. Μέσα σε ένα ρευστό και κατακερματισμένο τοπίο, ο ρόλος μας είναι να αποτελέσουμε τον μόνο σταθερό και αξιόπιστο εκφραστή της προοδευτικής παράταξης. Το ΠΑΣΟΚ έχει κάνει μια νέα αρχή και δεν πιστεύει σε ετερόκλητες συμμαχίες, χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο, οι οποίες πάντα απογοητεύουν τον κόσμο. Εμείς επιμένουμε αυτόνομα με στόχο να διευρύνουμε την παράταξή μας και να την καταστήσουμε και πάλι πρωταγωνιστή των εξελίξεων. Μόνον έτσι θα μπορέσουμε να επιβάλουμε τις προοδευτικές μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη η χώρα, χωρίς εξαρτήσεις και χωρίς συμβιβασμούς. Η αυτοδύναμη πορεία λοιπόν παραμένει μονόδρομος – όχι από αδιαλλαξία αλλά από σεβασμό στην εντολή των πολιτών για αλλαγή επιτέλους σελίδας.
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Political»
