Τι λένε οι ειδικοί για τις δίαιτες και τη νηστεία
Υπάρχουν πολλών ειδών νηστείες ή δίαιτες που κάποιος μπορεί να ακολουθήσει ανάλογα με το πόσο γρήγορα θέλει να δει αποτελέσματα στο σώμα του.
Ξεκινώντας, αυτό που πρέπει να ξέρει κάποιος για τη διαλειμματική νηστεία είναι ότι επιτρέπει τη κατανάλωση φαγητού 8 ώρες την ημέρα, ενώ τις υπόλοιπες 16 πρέπει να πίνει μόνο νερό. Ωστόσο, υπάρχουν άνθρωποι που προτιμούν να κάνουν το λεγόμενο «deep body cleanse» να μην τρώνε, δηλαδή, για αρκετές ώρες συνεχόμενες. Κάποιοι και κάποιες μένουν νηστικοί για 24 ή ακόμα και 48 ώρες, μια πρακτική που δεν είναι απαραίτητα κακή αν γίνεται μια-δυο φορές τον χρόνο.
Τι θα συμβεί στον οργανισμό μας αν δεν φάμε για 72 συνεχόμενες ώρες;
Τι θα συνέβαινε, όμως, αν δεν τρώγατε για τρεις συνεχόμενες μέρες; Είναι μια πρακτική που γενικά δεν συνιστάται, καθώς σίγουρα θα νιώσετε τεράστια αδυναμία και ζαλάδες από την έλλειψη φαγητού. Ένα νέο βίντεο προσομοίωσης, που δημιουργήθηκε με τη βοήθεια της τεχνητής νοημοσύνης, δείχνει ακριβώς πώς επηρεάζει η νηστεία το σώμα μας στις πρώτες 10 ώρες, στις 24 ώρες, στις 48 ώρες και στις 72 ώρες. Στο βίντεο, φαίνεται καθαρά το σημείο όπου το σώμα αρχίζει να… τα παίζει, καθώς η έλλειψη θρεπτικών συστατικών αρχίζει να προκαλεί σημαντική καταπόνηση στον οργανισμό.
Δείτε το βίντεο:
Στις 6 με 10 ώρες, οι υδατάνθρακες που προσλήφθηκαν από το τελευταίο γεύμα θα έχουν ήδη εξαντληθεί μέχρι αυτό το σημείο, με αποτέλεσμα το πάγκρεας να απελευθερώσει γλυκαγόνη. Αυτό προκαλεί την απελευθέρωση της αποθηκευμένης γλυκόζης από το συκώτι και τους μύες στο αίμα, γεγονός που αυξάνει την ορμόνη της πείνας, τη γκρελίνη.
Μετά τις 10 ώρες, ενεργοποιείται η υπόφυση του εγκεφάλου και αρχίζει να παράγει αυξητική ορμόνη. Στις 12 ώρες, το σώμα σας εισέρχεται σε κατάσταση μίνι-κέτοσης, όπου παράγονται και χρησιμοποιούνται κετόνες, μετατρέποντας το λίπος σε καύσιμο. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε μείωση της όρεξης και απώλεια βάρους, μπορεί επίσης να προκαλέσει κόπωση. Στις 16 ώρες, ο οργανισμός σας πλέον καίει λίπος για να έχει ενέργεια. Παράλληλα, ενεργοποείται η αυτοφαγία, δηλαδή τα κύτταρα ανακυκλώνονται αποικοδομώντας τα παλιά ή περιττά συστατικά τους, όπως οι πρωτεΐνες. Στις 24 με 48 ώρες, τα αποθέματα γλυκογόνου, όπου αποθηκεύεται η κύρια μορφή γλυκόζης στο σώμα, είναι πλέον άδεια, πράγμα που σημαίνει ότι το σώμα σας χρησιμοποιεί ενέργεια που παράγεται από το λίπος, ενώ επιβραδύνει την αποδόμηση των πρωτεϊνών για να προστατεύσει τους μύες σας.
Ξεπερνώντας τις 48 ώρες, έχετε σταματήσει πια να αισθάνεστε πείνα και μπορεί να έχετε ένα αίσθημα ηρεμίας. Τα επίπεδα ινσουλίνης θα μειώνονται και τα επίπεδα β-υδροξυβουτυρικού οξέος (BHB), ενός τύπου κετονικού σώματος, θα αυξάνονται σταθερά. Τέλος, στις 72 ώρες, το σώμα σας αρχίζει να «καίει» ό,τι θρεπτικό συστατικό βρεί πολύ πιο επιθετικά και αρχίζετε να θέτετε σε κίνδυνο την υγεία σας. Για παράδειγμα, μπορεί να αρχίσει η διάσπαση των μυών ή τα όργανα του σώματός σας να σταματήσουν να λειτουργούν σωστά.
Τι είναι η διαλειμματική νηστεία
Όπως λέει και το όνομά της, αποτελεί ένα μοντέλο διατροφής που προβλέπει την κατανάλωση και την αποχή από το φαγητό κατά συγκεκριμένα χρονικά διαστήμα. Δεν εστιάζει στα τρόφιμα που τρώτε, αλλά στο πότε τα τρώτε. Έτσι λοιπόν κατά τη διάρκεια της φάσης νηστείας, το σώμα καίει τα αποθέματα λίπους για ενέργεια, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε απώλεια βάρους. Στη φάση κατανάλωσης, μπορείτε να τρώτε κανονικά, αλλά είναι σημαντικό να λαμβάνετε υπόψη τις συνολικές θερμιδικές σας ανάγκες και να επιλέγετε μια ισορροπημένη διατροφή.
Οι πιο δημοφιλείς τύποι διαλειμματικής νηστείας είναι:
16:8: Η πιο δημοφιλής μέθοδος, όπου νηστεύετε για 16 ώρες και έχετε ένα παράθυρο 8 ωρών για κατανάλωση τροφής.
5:2: Καταναλώνετε φαγητό κανονικά 5 ημέρες την εβδομάδα και περιορίζετε τις θερμίδες (ή απέχετε πλήρως) τις υπόλοιπες 2 ημέρες.
1:1: Εναλλάξ, μια μέρα τρώτε ό,τι θέλετε και την άλλη δεν τρώτε τίποτα απολύτως.
Ανάμεσα στα οφέλη της είναι η απώλεια βάρους λόγω της καύσης λίπους κατά τη φάση της νηστείας, η διαχείριση της πείνας και σε ορισμένες περιπτώσεις η βελτίωση γενικότερα της υγείας, ειδικά σε ό,τι αφορά το επίπεδο του σακχάρου στο αίμα.
Σημειώνεται, τέλος, ότι υπάρχουν ομάδες ανθρώπων που δεν ενδείκνυται, όπως οι εγκυμονούσες, οι ευάλωτες ομάδες, άτομα με προϋπάρχουσες παθήσεις και τα άτομα με ιστορικό διατροφικών διαταραχών.
