Ο θρύλος του Bloop γεννήθηκε και δεν άργησαν να κυκλοφορήσουν κάθε λογής ερμηνείες
Ένας αινιγματικός ήχος που αναστάτωσε τη διεθνή επιστημονική κοινότητα για χρόνια, αποδείχθηκε τελικά πως είχε μια εξαιρετικά γήινη – και καθόλου τρομακτική – εξήγηση. Αν και αρχικά κάποιοι φαντάστηκαν τρομακτικά πλάσματα του βυθού ή άγνωστα φαινόμενα, η πραγματικότητα ήταν πολύ πιο… παγωμένη.
Η ανεξερεύνητη έκταση του παγκόσμιου ωκεανού εξακολουθεί να προκαλεί δέος: μόλις το 0,001% του θαλάσσιου πυθμένα έχει μελετηθεί ενδελεχώς, σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες. Αυτό αφήνει περιθώριο για κάθε είδους φαντασία και θεωρίες, από παράξενα ίχνη στον πυθμένα που θυμίζουν οπλές μέχρι θαλάσσια όντα βγαλμένα από μύθους. Σε αυτό το πλαίσιο, εμφανίστηκε και ο μυστηριώδης ήχος που καταγράφηκε το 1997 και έμεινε γνωστός ως Bloop.
Την περίοδο εκείνη, επιστήμονες της NOAA (Αμερικανική Υπηρεσία Ωκεανών και Ατμόσφαιρας) πραγματοποιούσαν παρατηρήσεις στον Ειρηνικό Ωκεανό με στόχο την καταγραφή ηφαιστειακής δραστηριότητας. Τότε ήταν που τα υποβρύχια μικρόφωνα –τοποθετημένα σε τεράστιες αποστάσεις μεταξύ τους– κατέγραψαν έναν ασυνήθιστο, δυνατό και πολύ καθαρό ήχο. Η πρωτοφανής έντασή του και ο τρόπος μετάδοσής του έβαλαν τους ειδικούς σε σκέψεις.
Ο θρύλος του Bloop γεννήθηκε και δεν άργησαν να κυκλοφορήσουν κάθε λογής ερμηνείες: από μυστικές στρατιωτικές ασκήσεις και περίεργα τεχνολογικά πειράματα, μέχρι θεωρίες που εμπλέκουν θαλάσσια θηλαστικά, τεράστια καλαμάρια ή ακόμα και μυθολογικά τέρατα, όπως το τέρας του Λοχ Νες. Ωστόσο, οι επιστήμονες σύντομα απέκλεισαν την πιθανότητα να επρόκειτο για βιολογικής προέλευσης ήχο.
Η απάντηση βρέθηκε σχεδόν δέκα χρόνια αργότερα, όταν επιστημονικές ομάδες τοποθέτησαν νέους ανιχνευτές ήχου κοντά στην Ανταρκτική με σκοπό την παρακολούθηση σεισμικών φαινομένων που προκαλούνται στον παγετώδη βυθό. Εκεί εντόπισαν παρόμοιους ήχους με τον Bloop και, όπως διαπιστώθηκε, προέρχονταν από την αποκόλληση τεράστιων όγκων πάγου από τους παγετώνες – ένα φαινόμενο που ονομάζεται «παγοσεισμός».
Όπως εξηγεί ο σεισμολόγος Ρόμπερτ Ντζιακ, «κάθε χρόνο καταγράφονται δεκάδες χιλιάδες τέτοια γεγονότα, που δημιουργούν ηχητικά κύματα εξαιρετικά παρόμοια με εκείνα που ακούστηκαν το 1997». Η NOAA επιβεβαιώνει ότι, λόγω της κλιματικής κρίσης και της σταδιακής θέρμανσης των πολικών περιοχών, οι παγοσεισμοί γίνονται όλο και πιο συχνοί.
Έτσι, το Bloop, που για χρόνια συνδέθηκε με μυστηριώδεις υποθαλάσσιες θεωρίες, αποδείχθηκε ότι ήταν απλώς ο ήχος ενός γιγαντιαίου παγόβουνου που έσπαγε στα δύο. Μια υπόμνηση ότι η φύση μπορεί να είναι εξίσου εντυπωσιακή – και μυστηριώδης – χωρίς να χρειάζεται εξωφρενικά σενάρια.
Γιατί κάποιοι πίστεψαν πως ήταν ήχος ζώου;
Ο μύθος ότι ο Bloop προερχόταν από κάποιο πλάσμα προέκυψε επειδή ο ήχος αναπαραγόταν 16 φορές ταχύτεραb από την πραγματική του ταχύτητα, γεγονός που τον έκανε να μοιάζει με… κραυγή.
«Όταν ο ήχος ακούγεται σε πραγματικό χρόνο, μοιάζει περισσότερο με σεισμό, κάτι σαν βροντή», ανέφερε ο Ντζιακ. Έτσι, ακόμη μια θεωρία για θαλάσσια τέρατα καταρρίπτεται με τη βοήθεια της επιστήμης.