Η τραγωδία της τρίχρονης στον Φλοίσβο δεν είναι μια απλή υπόθεση εγκληματικής μητρικής συμπεριφοράς. Είναι το τελικό αποτέλεσμα ενός νήματος που κόπηκε επειδή το ελληνικό κράτος αρνείται εδώ και χρόνια να σταθεί στο ύψος των ευθυνών του. Και γιατί; Επειδή, η τήρηση της νομοθεσίας όταν αφορά λαθρομετανάστες σκοντάφτει πάνω σε ανθρωπιστές επ’αμοιβή, ΜΚΟ και τη φοβία του κυβερνώντος κόμματος για το τι θα πουν εκείνοι που κατέστησαν τη Μόρια «κολαστήριο» και άφησαν τα θαλάσσια σύνορα ανοιχτά, καθιστώντας τα στελέχη του Λιμενικού Σώματος και του Πολεμικού Ναυτικού σοφέρ.
Η 32χρονη Αλγερινή που κατηγορείται για τη δολοφονία της κόρης της δεν είχε δικαίωμα να βρίσκεται στη χώρα. Το αίτημα ασύλου της είχε απορριφθεί ήδη δύο φορές. Δεν ερχόταν από εμπόλεμη ζώνη, δεν διωκόταν, κι όμως παρέμεινε ελεύθερη και διέμενε σε διαμέρισμα στο κέντρο των Αθηνών.
Γεννιούνται -και δικαίως- ερωτήματα για το πού ήταν όλα αυτά τα χρόνια ο μηχανισμός απέλασης, καθώς και ποιοι αποφασίζουν ότι κάποιος μπορεί να κυκλοφορεί χωρίς χαρτιά, να γεννά παιδιά, να λαμβάνει βοήθεια, να αποκτά νοσοκομειακή και ενίοτε χρηματική στήριξη, και όλα αυτά ενώ είναι παράνομος.
Μεταναστευτική πολιτική-φάντασμα
Το ελληνικό κράτος αδυνατεί -ή δεν θέλει- να εφαρμόσει μια αυστηρή, ρεαλιστική μεταναστευτική πολιτική. Αντί να επαναπροωθούνται όσοι δεν πληρούν τις προϋποθέσεις, παραμένουν κατά κύριο λόγο στο κέντρο των Αθηνών -καθιστώντας το «γκρίζες ζώνες»- χωρίς έλεγχο, χωρίς πλαίσιο, χωρίς σκοπό. Χιλιάδες βρίσκονται σε κατάσταση «νομικής ανυπαρξίας», αφού δεν έχουν χαρτιά, δεν έχουν νόμιμη ιδιότητα, αλλά ούτε και απελαύνονται.
Αυτό το κενό δεν είναι απλώς αδυναμία, αλλά φθάνει στα όρια της επιλογής. Και την «επιλογή» αυτή την πληρώνουμε όλοι. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, το τρίχρονο παιδί στον Φλοίσβο που εντοπίστηκε νεκρό σε παραλία του Παλαιού Φαλήρου είναι θύμα του κράτους και των εμπλεκόμενων γύρω από την μπίζνα που έχει πάνω στο Μεταναστευτικό.
Πού βρίσκει οικονομικούς πόρους μια παράνομη μητέρα;
Ας τεθεί το ερώτημα καθαρά: Πώς ζούσε η 32χρονη; Χωρίς άδεια εργασίας, χωρίς άδεια παραμονής, χωρίς ασφάλιση. Ποιες ήταν οι πηγές εισοδήματός της; Ποιοι την υποστήριζαν; Λάμβανε ενίσχυση από κάποια ΜΚΟ; Από ποια και με ποιο δικαίωμα; Είναι νόμιμο να ενισχύονται άτομα που δεν πληρούν καμία από τις προϋποθέσεις διεθνούς προστασίας;
Οι φήμες λένε ότι υπήρξε επαφή με τουλάχιστον μία οργάνωση που της παρείχε βοήθεια. Αν ισχύει, ποιος ελέγχει τη δράση αυτών των οργανώσεων; Με ποιο μηχανισμό διασφαλίζεται ότι τα κονδύλια που δαπανώνται -συχνά ευρωπαϊκά- δεν καταλήγουν σε πρόσωπα που εκμεταλλεύονται το σύστημα; Ποιος απολογείται για αυτά; Τα αρμόδια υπουργεία και οι Οικονομικές Αρχές θα κάνουν έλεγχο για τη λειτουργία και τη δράση των ΜΚΟ; Παρακολουθείται το περιβόητο Μητρώο ΜΚΟ, το οποίο δημιούργησε το υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου πριν από τέσσερα χρόνια;
Αρκετές ΜΚΟ, υπό τον μανδύα του «ανθρωπισμού», λειτουργούν ως ανεξέλεγκτοι φορείς παροχής υπηρεσιών σε πρόσωπα χωρίς καμία νομική υπόσταση. Δεν πρόκειται πλέον για προστασία θυμάτων πολέμου ή διωγμών. Πολλές από αυτές, αν λάβουμε υπόψη τη συγκεκριμένη υπόθεση, διευκολύνουν απλώς τη διαιώνιση της παραμονής ανθρώπων που δεν δικαιούνται να βρίσκονται στην Ελλάδα. Καμία δημόσια δομή δεν έχει την ευθύνη για το ποιος ενισχύεται, πώς και με ποια κριτήρια. Το αποτέλεσμα; Ένα κράτος που δεν ξέρει ποιον «φιλοξενεί».
Πού είναι οι γνωστοί «ανθρωπιστές»;
Φανταστείτε το τραγικό αυτό συμβάν να είχε συμβεί σε μια μέση ελληνική οικογένεια. Πόσο μάλλον -ας κάνουμε ένα υποθετικό σενάριο-να συνέβαινε σε μια μέση ελληνική οικογένεια που ο πατέρας,ένας«κυρ Παντελής»,κακοποιούσε τη γυναίκα του και ωθούσε το παιδί του στον θάνατο. Τι ακριβώς θα γινόταν; Ποια θα ήταν η αντίδραση των «ανθρωπιστών» και τι θα έλεγαν για την πατριαρχία που σκοτώνει; Ας το αφήσουμε εδώ καλύτερα.
Για να καταλήξουμε όμως στην υπόθεση της άτυχης 3χρονης, η μεταναστευτική πολιτική χρειάζεται επανεκκίνηση. Η ασυδοσία των ΜΚΟ χρειάζεται έλεγχο και το κράτος πρέπει επιτέλους να δράσει προστατεύοντας τα δικά του παιδιά και τους επισκέπτες του.
Γράφει ο Στρατής Κοκκινέλλης
Φιλόλογος-δημοσιογράφος
