Για τον Νίκο Ανδρουλάκη τα δεδομένα -δημοσκοπικά κυρίως- είναι λίγο πολύ γνωστά. Όπως επίσης γνωστές είναι οι κινήσεις που γίνονται από διάφορους «πασοκικούς πόλους» ενόψει του συνεδρίου προκειμένου να εκφραστεί η αγωνία για την πορεία προς τις κάλπες.
Αυτή η αγωνία όμως είναι το μόνο κοινό στοιχείο αυτών των πόλων, διότι οι φιλοδοξίες είναι τόσο διαφορετικές και ισχυρές που κάνουν το χάσμα μεταξύ τους αγεφύρωτο. Άρα λοιπόν μιλάμε για κατακερματισμένες δυνάμεις.
Τώρα αν το σκηνικό παραμείνει ως έχει και αυτή η «αγωνία» εκφραστεί στο συνέδριο ως αμφισβήτηση της ηγεσίας, είναι ευνόητο ότι θα αγγίξει τα όρια της γραφικότητας και το πολιτικό κόστος θα είναι ολέθριο για τους «πόλους», αλλά κυρίως για το ΠΑΣΟΚ.
Για την ιστορία, καλό θα ήταν να λαμβάνονται υπόψη και τα «δοκιμασμένα τσιτάτα» άλλων εποχών, όπως αυτό που αποδίδεται στον Λέοντα Τολστόι: «Τρία πράγματα χαρακτηρίζουν τον σοφό άνθρωπο: πρώτον, κάνει ο ίδιος αυτά που συμβουλεύει τους άλλους να κάνουν. Δεύτερον, δεν κάνει τίποτα που να αντιβαίνει στην αλήθεια. Τρίτον, είναι υπομονετικός με τις αδυναμίες των άλλων».
