Η Α’ Θεσσαλονίκης δεν είναι απλώς περιφέρεια. Είναι πολιτικό καμίνι με μνήμη ελέφαντα και σταυρό που δεν συγχωρεί. Κι όταν σου “ρίχνουν” δύο νέα πρόσωπα στο ίδιο κύμα, το ενδιαφέρον δεν είναι αν είναι καλοί, είναι αν αντέχουν.
Ο πιανίστας της Δημόσιας Περιουσίας
Ο Αθανάσιος Τσιούρας (ή “Τσούρας” για όσους γράφουν γρήγορα και ζουν επικίνδυνα) μπήκε στο ψηφοδέλτιο με την αύρα του τεχνοκράτη: άνθρωπος που κρατούσε “κλειδιά” στη Δημόσια Περιουσία, τώρα κρατάει… σταυρούς.
Και κάπου εδώ έρχεται η καλλιτεχνική φλέβα: δίπλωμα πιάνου. Ναι, κανονικό. Από Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης. Που σημαίνει ότι ο υποψήφιος δεν έχει μόνο νομική γλώσσα, έχει και ρυθμό. Και, κυρίως, ξέρει κάτι που λείπει από πολλούς: να παίζει σε κοινό χωρίς να απαιτεί χειροκρότημα.
Τα «βαριά» του δεν είναι οι νότες
Στο βιογραφικό του, το πραγματικά “βαρύ” κομμάτι δεν είναι η κλίμακα ντο–ρε–μι. Είναι οι αίθουσες του Συμβουλίου της Επικρατείας, με υποθέσεις που μυρίζουν θεσμικό μπαρούτι: δασικοί χάρτες, συντάξεις μέσω πιστοποιημένων δικηγόρων/λογιστών, και εκείνο το γνωστό “παράθυρο” για στελέχη από την αγορά σε θέσεις Γενικών Διευθυντών.
Με λίγα λόγια: δεν έρχεται ως “τηλεπερσόνα”. Έρχεται ως άνθρωπος των φακέλων. Και στην Α’ Θεσσαλονίκης, αυτό είναι δίκοπο: ή τον λες “σοβαρό”, ή τον λες “άγνωστο” κι ανάμεσα δεν υπάρχει τίποτα. Η συνεργασία του με τον Κυριάκο Μητσοτάκη πριν από ένδεκα χρόνια στο Υπουργείο Ψηφιακής Μεταρρύθμισης φαίνεται ότι ήταν το διαβατήριο για την υποψηφιότητα αλλά αυτό από μόνο του δεν αρκεί σε μια εκλογική περιφέρεια που μοιάζει με «πυριτιδαποθήκη» σε ό,τι αφορά στην ανταγωνιστικότητα.
Ο άνθρωπος των KPIs με παρελθόν στο παρκέ
Ο δεύτερος “νέος” είναι ο Γιάννης Παπαγεωργίου, ο Συντονιστής του Γραφείου Πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη από τον Σεπτέμβριο του 2023. Εδώ μιλάμε για πιο “πολιτικό” προφίλ: οργανωμένος, με επιτελική λογική, με σπουδές Οικονομικών (ΠΑΜΑΚ), μεταπτυχιακό Management & HR (Sheffield) και ένα έξτρα “ψηφιακό” πιστοποιητικό σε social media & digital marketing. Δηλαδή ένας τύπος που μπορεί να σου μιλήσει ταυτόχρονα για επενδύσεις, αφήγημα, κοινό-στόχο, engagement και να στο πει σαν να είναι φυσιολογικό.
Ταλέντο στο μπάσκετ
Η ιστορία ότι ως έφηβος/νεαρός ήταν φερέλπις μπασκετμπολίστας, με χρόνια στον Μαντουλίδη (σε υψηλό επίπεδο), ότι έπαιξε δίπλα στον Κώστα Σλούκα και ότι υπάρχει μεταξύ τους προσωπική σχέση “κολλητών” είναι πέρα για πέρα αληθινή.
Το “η πολιτική τον κέρδισε από το μπάσκετ” είναι το είδος της φράσης που οι υποψήφιοι λατρεύουν γιατί ακούγεται σαν θυσία. Και στη Θεσσαλονίκη, η θυσία πουλάει, αρκεί να μην είναι… επικοινωνιακή μόνο. Πάντως, η ρήση δεν ανήκει σ’ αυτόν αλλά στον κολλητό του Κώστα Σλούκα κι αυτό έχει τη σημασία του.
Η ανάρτηση που γράφτηκε σαν προεκλογικό press kit
Ο Παπαγεωργίου το “σφράγισε” και με ανάρτηση: ευχαριστεί τον Πρωθυπουργό για την τιμή, μιλά για “ορόσημο για τις νέες γενιές”, για Θεσσαλονίκη που αλλάζει σελίδα, για έργα, υποδομές, επενδύσεις, μετρό, δυτικό προαστιακό, λεωφορεία, όλο το πακέτο που διαβάζεις και λες: “ωραία, πότε ξεκινάμε περιοδείες;”
Μόνο που στην Α’ Θεσσαλονίκης οι αναρτήσεις είναι σαν προθέρμανση: το ματς παίζεται στις χειραψίες.
Η «παλιά φρουρά» που δεν δείχνει κόπωση (και κάνει την Α’ να ιδρώνει)
Γιατί η Α’ Θεσσαλονίκης δεν είναι “πρώτη φορά υποψήφιος, πρώτη φορά συγκίνηση”. Είναι περιφέρεια με βαριά καθίσματα και μόνιμους θαμώνες. Στην ίδια εκλογική, σήμερα, εμφανίζονται ως βουλευτές (μεταξύ άλλων) ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο Σταύρος Καλαφάτης, ο Κώστας Γκιουλέκας, η Έλενα Ράπτη, η Άννα Ευθυμίου, ο Δημήτρης Κούβελας, ο Στράτος Σιμόπουλος και ο Διαμαντής Γκολιδάκης. Και μην το υποτιμάς: τέσσερις από αυτούς κουβαλάνε και κυβερνητικό βάρος. Ο Γκιουλέκας ως Υφυπουργός Εσωτερικών (Τομέας Μακεδονίας–Θράκης), ο Καλαφάτης ως Υφυπουργός Ανάπτυξης (Έρευνα & Καινοτομία), η Ράπτη ως Υφυπουργός Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας, και η Ευθυμίου ως Υφυπουργός Εργασίας & Κοινωνικής Ασφάλισης. Δηλαδή, ο νέος που μπαίνει τώρα, μπαίνει σε γήπεδο που παίζουν χρόνια… με τον κόσμο
να τους ξέρει με μικρό όνομα.
Και οι «παράλληλοι παίκτες» που τραβάνε τα ίδια βλέμματα
Σαν να μην έφταναν οι εντός έδρας “σταθερές”, υπάρχει και το θεσσαλονικιώτικο παρασκήνιο των γαλάζιων ρόλων γύρω από την πόλη:
– ο Νίκος Ταχιάος, Υφυπουργός Υποδομών και Μεταφορών, με σταθερό αποτύπωμα στα έργα και στις μετακινήσεις (δηλαδή στο αγαπημένο άθλημα της Θεσσαλονίκης: «πού κολλάμε σήμερα;», αλλά πιστωμένος με τη λειτουργία του Μετρό.
– η Νεφέλη Χατζηιωαννίδου ως βουλευτής Επικρατείας.
– ο Νικόλαος Παπαϊωάννου, Υφυπουργός Παιδείας, πρώην πρύτανης ΑΠΘ, που πέρασε από το “ακαδημαϊκό άμβωνα” στην πολιτική σκηνή με σαφές θεσσαλονικιώτικο αποτύπωμα.
Όλοι αυτοί δεν είναι απαραίτητα «αντίπαλοι» στο ίδιο κουπόνι, είναι όμως ίδιο κοινό, ίδια
ακροατήρια, ίδιες χειραψίες, ίδιος αέρας.
Δύο ρόλοι, ένα πρόβλημα: πώς σε μαθαίνει η πόλη;
Ο Τσιούρας πάει πιο “θεσμικά”: σοβαρότητα, νόμος, κράτος, δημόσιο χρήμα, τάξη. Κερδίζει πόντους σε κοινό που θέλει νοικοκύρεμα. Χάνει σε κοινό που θέλει χειροπιαστή οικειότητα. Ο Παπαγεωργίου πάει πιο “μηχανικά”: έργα, πολιτικές, γραφείο Πρωθυπουργού, αφήγημα, οργάνωση. Κερδίζει πόντους σε κοινό που θέλει εκτελεστική ικανότητα. Χάνει αν φανεί “μόνο κέντρο, χωρίς γειτονιά”.
Πλήκτρα και KPIs αλλά ο σταυρός είναι… λαϊκή αγορά
Όσο κι αν ακούγεται ωραίο το “πλήκτρα και KPIs”, η Α’ Θεσσαλονίκης είναι κυρίως καφές, λαϊκή, σύλλογοι, μικρές κοινότητες, και μια κοινωνία που σε σκανάρει σε 7 δευτερόλεπτα: “Μας κάνει; Είναι δικός μας; Θα τον ξαναδούμε ή θα εξαφανιστεί μετά τις κάμερες;”
«Αίμα κι άμμος»
Με τον Πρωθυπουργό να έχει επίσης έδρα στην ίδια περιφέρεια και με τους “παλιούς” να μην κατεβάζουν ταχύτητα, οι δύο νέοι μπαίνουν σε μάχη που δεν είναι απλώς πολιτική, είναι αντοχής. Ο ένας θα χρειαστεί να αποδείξει ότι δεν είναι μόνο βιογραφικό, κι ο άλλος ότι δεν είναι μόνο γραφείο.
Και μέχρι να φτάσουμε στην κάλπη, ένα είναι βέβαιο: στην Α’ Θεσσαλονίκης δεν θα ακούσεις μόνο προγράμματα. Θα ακούσεις και ήχο από… σκληρό μαρκάρισμα.
