Καλησπέρα καλησπέρα! Ελπίζω να περάσατε καλά με τα ευρωπαϊκά μεσοβδόμαδα και να ετοιμάζεστε για τις… εγχώριες υποχρεώσεις πλέον. Εγώ πάντως τα ευχαριστήθηκα τα ελληνικά ματς. Πολύ υψηλό το επίπεδο του Ολυμπιακού, μεγάλες νίκες ΠΑΟ και ΑΕΚ. Κακό στραβοπάτημα του ΠΑΟΚ αλλά ελπίζω να μην είναι καθοριστικό. Ξαναμπαίνω στα αποδυτήρια, ξαναπιάνω το μπλοκάκι και τη σφυρίχτρα. Οι τρεις γρίφοι του πρώτου Whistleblower είχαν… συνέχεια: ο Μπενίτεθ βρήκε τη φόρμουλα, ο Μουζακίτης άνοιξε την πόρτα για τοπ-5 πρωτάθλημα, ο Στρεφέτσα έδειξε ότι δεν ήρθε για διακοπές. Κι επειδή η Ευρώπη δεν κοιμάται, από τη Φλωρεντία μέχρι το Λιντς και από τη Βαρκελώνη μέχρι το Μάντσεστερ, μαζεύτηκαν αρκετά σφυρίγματα. Πάμε ένα-ένα.
Ο Μουζακίτης που «έκλεισε»
Βλέπω τον Μουζακίτη απέναντι στη Ρεάλ και καταλαβαίνω ότι κάποια συμβόλαια στην Ευρώπη… προσυπογράφονται στο χορτάρι. Δεκαεννιά χρονών, 12,5 χιλιόμετρα τρέξιμο, χαφ που δεν φοβάται ούτε Τσουαμενί ούτε Καμαβινγκά. Ένα διάστημα που η Ρεάλ έπαιζε διαστημικά, κι όμως ο μικρός έμενε στο κάδρο.
Οι σκάουτερ που γέμισαν το «Καραϊσκάκης» δεν ήρθαν για τουρισμό, ήρθαν να τσεκάρουν αν ο Χρήστος είναι για τοπ-5. Τώρα δεν τσεκάρουν, τικάρουν. Αν η μεταγραφή του Κωστούλα ήταν το πρώτο κεφάλαιο, εδώ μιλάμε για έκδοση… πολυτελείας. Συν το «θα τον παρακολουθούμε» του Τσάμπι Αλόνσο. Δεν θα μου έκανε εντύπωση αν η Ρεάλ Μαδρίτης «τα σκάσει χοντρά» είτε το Καλοκαίρι είτε ακόμα και τον… Χειμώνα που μας έρχεται για τον μικρό…
Μπενίτεθ: ο γρίφος που λύθηκε
Την πρώτη φορά που έγραψα για τον «πράσινο γρίφο» του Μπενίτεθ, τον έβλεπα σαν καθηγητή με μισή τάξη άρρωστη. Με τη Στουρμ, ο Ισπανός έφερε το διαγώνισμα και όλοι ήταν παρόντες. Τρία στόπερ, Καλάμπρια βασικός, Ζαρουρί σε ρόλο μαέστρου, Σφιντέρσκι να χτυπάει εκεί που πονάει ο αντίπαλος.
Το 2-1 δεν λέει όλη την αλήθεια: ο Παναθηναϊκός έπαιξε σαν ομάδα που έχει συνηθίσει την Ευρώπη, όχι που την κυνηγά. Βλέπω τον Ράφα να “κλειδώνει” σχήμα και κορμό πριν από τη Λεωφόρο με την ΑΕΚ και σκέφτομαι πως αυτός ο γρίφος, τελικά, λύθηκε με… πράσινο μελάνι.
Στρεφέτσα: από project σε λύση του τώρα
Στο πρώτο Whistleblower έγραφα ότι ο Στρεφέτσα (μαζί με Νασιμέντο, Σιπιόνι) μοιάζει περισσότερο με project παρά με λύση του τώρα. Με τη Ρεάλ, ο τύπος πήρε το μπλοκάκι μου και το έσκισε. Μπήκε, πάτησε περιοχές, κέρδισε μονομαχίες, έδειξε πως δεν είναι απλά «παίκτης για τα επόμενα χρόνια», αλλά για το επόμενο ματς.
Στον Πειραιά το μήνυμα πέρασε: όσοι κόστισαν, πρέπει και να παίζουν. Βλέπω τον Μεντιλίμπαρ να γυρίζει σιγά σιγά τις γραμμές του ροτέισον και να βάζει τον Στρεφέτσα μέσα στο κάδρο των βασικών. Αν συνεχίσει έτσι, από τον Δεκέμβρη δεν θα μιλάμε για ευκαιρίες, αλλά για… αδικίες όταν μένει έξω.
ΠΑΟΚ: το βρώμικο 89′
Στην Τούμπα, ο ΠΑΟΚ είχε τη Μπραν εκεί που ήθελε. Γκολ Ιβανούσετς, χαμένο πέναλτι του αντιπάλου, ρυθμός που θύμιζε τρίτη σερί νίκη. Κι όμως, στο «βρώμικο» 89’ η άμυνα κοιμήθηκε και ο Κόρνβιγκ έγραψε ένα 1-1 που μοιάζει με ήττα.
Βλέπω μια ομάδα που ακόμη ψάχνει να καταλάβει πότε πρέπει να καθαρίζει παιχνίδια και πότε να τα… κλειδώνει. Ο Λουτσέσκου θα βρει τις ισορροπίες, αλλά αυτά τα χαμένα δύο βαθμών στην Ευρώπη είναι πάντα πιο βαριά. Σημειώστε το: αν ο «Δικέφαλος» μείνει τελικά ένα κλικ πίσω στη βαθμολογία, θα γυρίσουμε όλοι σε αυτό το 89’.
ΑΕΚ: Νίκολιτς, Φλωρεντία και Conference
Για την ΑΕΚ δεν θα πω πολλά, θα πω κάτι απλό: αν κινηθεί έξυπνα και με πλάνο, πάει με φόρα για το Conference. Στη Φλωρεντία, ο Νίκολιτς έστησε ένα 4-3-3 σαν χριστουγεννιάτικο δέντρο και στόλισε τη Φιορεντίνα στα κιτρινόμαυρα.
Πρώτη ήττα των «βιόλα» εντός έδρας στην Ευρώπη μετά από 16 ματς, πρώτη φορά χωρίς γκολ στο σπίτι τους μετά από δέκα χρόνια. Βλέπω Μαρίν, Πινέδα, Πήλιο, Γκατσίνοβιτς να παίζουν με αυτοπεποίθηση ομάδας που πιστεύει πως αν μπει οκτάδα, δεν θα σταματήσει στους «16». Αν το ρόστερ προστατευτεί από τραυματισμούς, κρατήστε αυτό το σφύριγμα: η ΑΕΚ μπορεί να γράψει ευρωπαϊκή ιστορία, με δεύτερο Conference στην Ελλάδα μετά τον Ολυμπιακό.
Τζέκο: το ξέσπασμα και το μήνυμα
Ο Τζέκο μετά το Φιορεντίνα-ΑΕΚ ήταν έτοιμος να… πάρει μόνος του το μικρόφωνο της κερκίδας. Οι αποδοκιμασίες των οπαδών τον έβγαλαν εκτός εαυτού, μέχρι το σημείο να λέει «πείτε μας ακόμα και μ…κες, αλλά στη διάρκεια του αγώνα στηρίξτε».
Βλέπω έναν βετεράνο που καταλαβαίνει πως, όταν η ομάδα τρέχει πίσω από το σκορ και η εξέδρα γιουχάρει κάθε λάθος, η μπάλα βαραίνει διπλά. Δεν τον αδικώ. Στο τέλος όλοι έχουν δικαίωμα στην κριτική, όμως η γραμμή είναι λεπτή: άλλο απογοήτευση, άλλο αυτοϋπονόμευση. Κι αν συνεχιστεί αυτή η γκρίνια, η Φιορεντίνα θα χάσει περισσότερα από βαθμούς.
Βινίσιους: αγκαλιά με Τσάμπι, ανοιχτή πόρτα στην αγορά
Στο Φάληρο, πριν σβήσουν τα φώτα, είδαμε την εικόνα που έλειπε: Βινίσιους και Τσάμπι Αλόνσο αγκαλιά. Μετά τον τσακωμό του κλάσικο, τα νεύρα, τις συγγνώμες χωρίς ονόματα, το embrace στην Ελλάδα λες και πάτησε reset.
Την ίδια ώρα, η Ρεάλ του στρώνει χαλί για ανανέωση μέχρι… δεν ξέρω πότε και η Γιουνάιτεντ κάνει διακριτικά τα πρώτα «τηλεφωνάκια». Ο Βινίσιους ζητούσε να πληρωθεί σαν Μπαπέ, τώρα ρίχνει λίγο τις απαιτήσεις. Βλέπω μια υπόθεση που θα τραβήξει μήνες, αλλά ένα πράγμα είναι σίγουρο: αν ο Βραζιλιάνος φύγει, η Ρεάλ δεν θα χάσει μόνο γκολ. Θα χάσει και το αγαπημένο της… χαμόγελο.
Λιντς: ο πάγκος που καίει
Στο Λιντς, ο πάγκος έχει γίνει ηλεκτρική καρέκλα. Ο Φάρκε πήρε άνοδο με 100 βαθμούς, αλλά στην Premier League τα μαθηματικά είναι άλλα: 0,61 πόντοι ανά ματς και η διοίκηση ήδη κοιτάει γύρω. Βλέπω δύο ονόματα να παίζουν στο ραντάρ: Ποστέκογλου και Ρότζερς. Ο πρώτος ήρθε, είδε και… πρόλαβε να απολυθεί σε 39 μέρες στη Φόρεστ, ο δεύτερος έφυγε από τη Σκωτία με θόρυβο και τώρα ψάχνει αγγλικό comeback. Αν ρωτάτε εμένα, η Λιντς χρειάζεται λιγότερο όνομα και περισσότερο σχέδιο. Αλλά στην Αγγλία, τα αφεντικά αγαπούν τις ταμπέλες. Και έτσι οι σφυρίχτρες των agents δουλεύουν υπερωρίες.
Σέζνι: πόνος, λίπος και Μπαρτσελόνα
Ο Σέζνι μίλησε και έβγαλε στην επιφάνεια τον πραγματικό λόγο που είπε «ως εδώ»: πόνος. Δεκαεπτά χρόνια με μεταλλικές πλάκες στα χέρια, προπονήσεις όπου δεν μπορεί να κρατήσει ούτε μπουκάλι νερό, πλάτη που διαμαρτύρεται σε κάθε άλμα. Κι όμως, η Μπαρτσελόνα τον έπεισε να επιστρέψει, με τον ίδιο να αποκαλύπτει ότι τον πρώτο χρόνο έπαιξε σχεδόν… δωρεάν. Βλέπω έναν τερματοφύλακα που αυτοσαρκάζεται για το «ρεκόρ λίπους» στα αποδυτήρια, αλλά στην πραγματικότητα έχει όπλο τη συνέπεια. Δεν ήταν ποτέ ο πιο φανατικός της προπόνησης, αλλά για 18 χρόνια έμεινε σε υψηλό επίπεδο. Μερικές φορές, η πραγματική αντοχή δεν φαίνεται στα τεστ κοπώσεως.
Αυτά για σήμερα. Ραντεβού την Τρίτη, μετά τον ευρωπαϊκό Μαραθώνιο και πριν την Super League. Αδιαμφισβήτητα, θα έχουμε να πούμε πολλά.
Μέχρι τότε, καλό Σαββατοκύριακο, χαιρετίσματα στο VAR και… συνεχίστε να κάνετε φασαρία!
