Ο διαβόητος «Βρικόλακας του Παρισιού», τρεις δεκαετίες μετά τη φρικτή σύλληψή του, μίλησε για πρώτη φορά δημοσίως, αποκαλύπτοντας την τρομακτική και αποκρουστική εμμονή του με την ανθρώπινη σάρκα.
Η υπόθεση είχε σοκάρει και τρομοκρατήσει ολόκληρη τη Γαλλία στις αρχές της δεκαετίας του ’90 και παραμένει ένα από τα πιο ανατριχιαστικά περιστατικά κανιβαλισμού στη σύγχρονη Ευρώπη, καθώς ο 22χρονος τότε Νίκο Κλο, ήταν ένας φαινομενικά ήρεμος νεαρός υπάλληλος νεκροτομείου, πίσω από τον οποίο κρυβόταν μια ψυχιατρικά σκοτεινή και αδιανόητη προσωπικότητα.
Συνελήφθη στο Παρίσι για τη δολοφονία του 34χρονου Τιερί Μπισονιέ. Οι αστυνομικοί που ερεύνησαν το διαμέρισμά του βρέθηκαν μπροστά σε ένα αποτρόπαιο θέαμα: οστά και ανθρώπινα δόντια διασκορπισμένα στο πάτωμα, τμήματα οστών κρεμασμένα από την οροφή, βάζα με ανθρώπινη τέφρα πάνω στην τηλεόραση και σακούλες αίματος μέσα στο ψυγείο.
Ο ίδιος ομολόγησε το έγκλημα και αποκάλυψε ότι είχε ληστέψει τάφους για να συλλέγει υπολείμματα σορών, ενώ εργαζόταν σε νεκροτομείο, ώστε να έχει πρόσβαση σε ανθρώπινα σώματα. Παραδέχτηκε ότι έκοβε μικρά κομμάτια σάρκας από τα πτώματα και τα έτρωγε, αρχικά ωμά και αργότερα μαγειρεμένα με διάφορους τρόπους.
Καταδικάστηκε σε 12 χρόνια φυλάκισης αλλά αποφυλακίστηκε το 2002, μετά από επτά χρόνια. Σήμερα ζει ελεύθερος και έχει γράψει το βιβλίο «The Cannibal Cookbook», ενώ διατηρεί ιστοσελίδα όπου πουλά «συλλεκτικά αντικείμενα εμπνευσμένα από διαβόητους δολοφόνους».
Σε πρόσφατη συνέντευξή του στο podcast Anything Goes with James English, ο 54χρονος σήμερα Κλο περιέγραψε πώς ξεκίνησε η φρίκη: «Ήμουν 12 ετών όταν είδα ένα περιοδικό με φωτογραφίες από ένα έγκλημα κανιβαλισμού. Οι εικόνες αυτές με σημάδεψαν. Από τότε είχα ψυχοπαθητικές φαντασιώσεις, σκεφτόμουν το να σκίζω σάρκα με τα δόντια μου».
Όπως είπε, στα 17 του απέκτησε «φετίχ για το αίμα», και όταν βρήκε δουλειά σε νεκροτομείο ανακάλυψε πόσο εύκολο ήταν να μείνει μόνος με τα πτώματα. «Όταν ξεκίνησα να δουλεύω εκεί, συνειδητοποίησα πως μπορούσα, όταν έμενα μόνος στις νεκροτομές, να κόψω μικρές λωρίδες σάρκας και να τις φάω. Στην αρχή ωμές, μετά τις έπαιρνα σπίτι και τις μαγείρευα».
Παράλληλα, παραδέχτηκε ότι έκλεβε σακούλες αίματος από το νοσοκομείο όπου δούλευε μερικώς, χρησιμοποιώντας πλαστά αυτοκόλλητα ώστε να φαίνεται πως είχαν χρησιμοποιηθεί: «Έπαιρνα δύο ή τρεις σακούλες την εβδομάδα για περίπου έξι μήνες».
Όπως είπε, η πράξη δεν είχε να κάνει με τη γεύση, αλλά με «την ένταση, την αδρεναλίνη» που του προκαλούσε.
