Όταν τον τελευταίο χρόνο έχουμε αφήσει την ουσία του δράματος των Τεμπών στην άκρη και μας απασχολεί κάτι ανάμεσα σε θρίλερ και θεωρία συνωμοσίας, είναι… λογικό να «σφάζονται παλικάρια» πάνω από επιστημονικά πορίσματα. Όπως για τα τελευταία, των καθηγητών του ΕΜΠ Δημήτρη Καρώνη και Πέτρου Τσακιρίδη, τα οποία θεωρητικά θα έπρεπε να έχουν βάλει τέλος σε μια απάτη («του ξυλολίου και του μπαζώματος») που κρατά κοντά στα δύο χρόνια.
Όμως η «σφαγή των παλικαριών» συνεχίζεται και μετά τη δημοσιοποίηση των δύο πορισμάτων, τη σύνταξη των οποίων είχε ζητήσει η Δικαιοσύνη, η οποία είναι και η μόνη, κατά νόμον, αρμόδια να αξιολογήσει την εγκυρότητα και την αξιοπιστία τους. Το να μην έχουν όμως τέλος οι «επιθετικοί» σχολιασμοί των ανευθυνοϋπεύθυνων στο διαδίκτυο, η αμφισβήτηση εκ μέρους της αντιπολίτευσης των συμπερασμάτων του πορίσματος Καρώνη και η συνέχιση των θεωριών συνωμοσίας είναι άκρως επικίνδυνο. Αλλά και οι πανηγυρισμοί από την άλλη πλευρά (της κυβέρνησης) για το «χαστούκι» που δέχτηκαν οι θεωρίες συνωμοσίας είναι και άστοχοι και αδόκιμοι.
Αντιπολίτευση κυρίως, αλλά κυβέρνηση και κοινωνία, χειριστήκαμε και εξακολουθούμε να χειριζόμαστε το «θέμα των Τεμπών» με τον χειρότερο δυνατό τρόπο. Έχει ευθύνη η κυβέρνηση για την επικοινωνιακή της πολιτική στην επιχειρησιακή διαχείριση της τραγωδίας των Τεμπών. Τεράστια όμως είναι η ευθύνη της αντιπολίτευσης, τμήμα της οποίας συνεχίζει να επιδίδεται σε μια «χυδαία προσπάθεια χειραγώγησης της κοινής γνώμης», επενδύοντας σε «πορίσματα» ανευθυνοϋπεύθυνων και θεωρίες «μπαζώματος», ξυλολίου, εξαφανισμένων βαγονιών και δεξαμενών λαθρεμπόρων». Έτσι όμως μία εθνική τραγωδία δεν πρόκειται ποτέ να φτάσει σε καθολική κάθαρση. Μπλέξαμε με πυρόσφαιρες, ξυλόλια, μπαζώματα και άλλα «αίτια» και ξεχάσαμε την ουσία της υπόθεσης. Τα αίτια της τραγωδίας βρίσκονται στην πολύχρονη καθυστέρηση, εκ μέρους όλων των κυβερνήσεων, στο έργο εκσυγχρονισμού του σιδηροδρόμου. Και αυτή η καθυστέρηση οδήγησε 57 ζωές στον θάνατο, επειδή το σύστημα ήταν ευάλωτο στο ανθρώπινο λάθος. Όπερ και εγένετο. Αυτή είναι η ουσία, την οποία πολλοί ανάμεσά μας δεν μπορούν (ή δεν θέλουν) να καταλάβουν. Αλλά μια κοινωνία που δεν μπορεί να ξεχωρίσει το τραύμα από το αφήγημα, είναι καταδικασμένη να μη θρηνεί, αλλά να φωνασκεί. Kαι στο τέλος να αμφισβητήσει οτιδήποτε και αν αποφασίσει η Δικαιοσύνη.
Εν πάση περιπτώσει, μετά τα πορίσματα και των καθηγητών του ΕΜΠ Δημήτρη Καρώνη και Πέτρου Τσακιρίδη, ο δρόμος είναι διάπλατα ανοικτός για τις δίκες που πρέπει να γίνουν, ώστε να ερευνηθούν από τους δικαστές όσα έχουν κάποια συνάφεια με το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών. Ο εφέτης ανακριτής, που φαίνεται να ολοκληρώνει το έργο που απομένει για να εκκινήσει η δίκη, διαθέτει πακτωλό στοιχείων, που πρέπει τώρα να συνδυαστούν και να οδηγήσουν σε όσα ακόμη κατηγορητήρια και παραπομπές απαιτούνται και, τελικά, να ξεκινήσει η εκδίκαση της υπόθεσης, με κατηγορουμένους αυτούς που θα κρίνει η Δικαιοσύνη, στηριζόμενη και στα πορίσματα, που η ίδια είχε ζητήσει να συνταχθούν. Ευχή, να μην αρχίσει τότε άλλη «σφαγή παληκαριών»…
του Φώτη Σιούμπουρα
