Το ΔΝΤ ανέφερε ότι «Η δεκαετία του ’70 είναι η νέα δεκαετία του ’50»
Καθώς η κοινωνική ένταση στη Γαλλία κορυφώνεται με αφορμή την απόφαση του προέδρου Εμανουέλ Μακρόν να αυξήσει το όριο συνταξιοδότησης από τα 62 στα 64 έτη, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο παρεμβαίνει ζητώντας από τις κυβερνήσεις παγκοσμίως να ενθαρρύνουν όσους είναι μεγαλύτερης ηλικίας αλλά παραμένουν σε καλή φυσική και νοητική κατάσταση, να συνεχίσουν να εργάζονται. Το ΔΝΤ, εν μέσω της δημογραφικής γήρανσης που πλήττει πολλές χώρες, τονίζει την ανάγκη για παραμονή περισσότερων ατόμων στο εργατικό δυναμικό ώστε να διατηρηθεί η οικονομική ισορροπία των κρατών.
Σύμφωνα με την έκθεση του Ταμείου, οι πολίτες της γενιάς των baby boomers, δηλαδή όσοι γεννήθηκαν μεταξύ 1946 και 1964, θα πρέπει να παρατείνουν τον εργασιακό τους βίο, προκειμένου να συμβάλουν στη διατήρηση της δημοσιονομικής σταθερότητας. Με φόντο το αυξανόμενο προσδόκιμο ζωής και τις αλλαγές στις συνθήκες υγείας, το ΔΝΤ ανέφερε ότι «Η δεκαετία του ’70 είναι η νέα δεκαετία του ’50», παρουσιάζοντας στοιχεία που δείχνουν πως ένας 70χρονος το 2022 είχε γνωστική ικανότητα αντίστοιχη με εκείνη ενός 53χρονου το 2000.
Η έκθεση υπογραμμίζει ότι τα κράτη, ιδιαίτερα αυτά που είναι ήδη επιβαρυμένα με υψηλά δημόσια χρέη, δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά τη μαζική αποχώρηση παραγωγικών ηλικιωμένων από την εργασία. Αντίθετα, προτείνει περιορισμό των παροχών για πρόωρη συνταξιοδότηση και σταδιακή αύξηση του ορίου ηλικίας, ώστε να αναστραφεί η δυσμενής σχέση εργαζομένων-συνταξιούχων.
Τι λένε για τις προτάσεις του ΔΝΤ
Το άρθρο της Guardian ανέδειξε πλήθος αντιδράσεων πολιτών που εξέφρασαν τη δυσαρέσκειά τους για αυτές τις απόψεις. Παρότι υπήρξαν κάποιοι που θεώρησαν χρήσιμη την πρόταση του ΔΝΤ, η πλειοψηφία την απέρριψε με οργή, χαρακτηρίζοντάς την «απαράδεκτη», «αστεία» και «βαθιά άδικη».
«Το εβδομήντα δεν είναι το νέο 50. Αυτή είναι προπαγάνδα», είπε ένας 63χρονος διοικητικός υπάλληλος του βρετανικού ΕΣΥ από το Dundee. «Δουλεύω από τα 18 και ονειρεύομαι τη συνταξιοδότηση. Θεωρώ τα ταξίδια για δουλειά αγχωτικά και λαχταρώ μια περίοδο που οι μέρες θα είναι δικές μου. Είμαι κουρασμένος.»
Ιδιαίτερη ανησυχία εκφράστηκε για τα άτομα που εργάζονται σε χειρωνακτικές δουλειές ή χαμηλόμισθες θέσεις, τα οποία κινδυνεύουν να επιβαρυνθούν περισσότερο από οποιαδήποτε αύξηση του ηλικιακού ορίου.
«[Είναι] άτομα από χαμηλότερα κοινωνικοοικονομικά στρώματα που θα πρέπει να παραμείνουν στην εργασία, καθώς δεν θα έχουν ιδιωτικές συντάξεις και είναι η δημογραφική ομάδα που τείνει να έχει χειρότερη υγεία», δήλωσε η Deanne, από το Βόρειο Λαναρκσάιρ της Σκωτίας. «Πιστεύω ότι είναι οι φτωχοί ή απλώς οι δικαιούχοι κρατικής σύνταξης που θα πρέπει να συνεχίσουν να εργάζονται, οι χαμηλόμισθοι και [όσοι] εργάζονται χειρωνακτικά», δήλωσε ο Ρόμπερτ Μακάλον, χτίστης και οικοδόμος από το Μπόρνμουθ του Ντόρσετ.
«Παράτησα το σχολείο στα 16. Πριν από αυτό δούλευα σε κουζίνες ξενοδοχείων στα 14 μου, 18 ώρες την εβδομάδα. Στη συνέχεια, έγινα οικοδόμος. Είμαι 60 χρονών, είμαι σε φόρμα, δεν πίνω ούτε καπνίζω και δυσκολεύομαι καθημερινά. Ευτυχώς έχω το δικό μου σπίτι και τις οικονομίες μου, αλλά όχι αρκετά για να συνταξιοδοτηθώ μέχρι τα 67. Έχω χτίσει πολλά σπίτια, σχολεία και νοσοκομεία στην εποχή μου – νομίζω ότι έχω προσφέρει αρκετά στην κοινωνία»
«Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία εργαζόμενοι έχουν ήδη κάνει το καθήκον τους και έχουν καταβάλει εισφορές στο σύστημα», δήλωσε μια 61χρονη γυναίκα που εργάζεται στη διοργάνωση εκδηλώσεων από το Νότιγχαμ, μια άποψη που συμμερίζονταν πολλοί, μαζί με εκατοντάδες ανθρώπους που παραπονέθηκαν ότι οι φόροι ήταν υψηλοί, ενώ οι δημόσιες υπηρεσίες είχαν επιδεινωθεί δραματικά.
Ο Σάμιουελ, οδηγός βαρέος οχήματος από την Κάμπρια, δήλωσε: «Το να περνάς μια ζωή πληρώνοντας φόρους και να μην έχεις ποτέ απολαύσει τα καλύτερά σου χρόνια είναι αηδιαστικό, η κυβέρνηση πρέπει να μειώσει την πίεση στα δημοσιονομικά με άλλους τρόπους».
Εκατοντάδες άνθρωποι απάντησαν ότι οι διαδοχικές κυβερνήσεις του Ηνωμένου Βασιλείου απλώς καταχράστηκαν τα δημόσια κεφάλαια και ζήτησαν δραστικές αλλαγές πολιτικής σε άλλους τομείς για την εξισορρόπηση των λογαριασμών και την ελάφρυνση της πίεσης στις δημόσιες υπηρεσίες. Οι υπουργοί θα πρέπει να περιορίσουν δραματικά τη μετανάστευση, να μειώσουν τις δαπάνες για τη στέγαση των αιτούντων άσυλο και των μεταναστών και να μειώσουν τα επιδόματα για τους νέους που ήταν άνεργοι, προτού ζητήσουν από τους ηλικιωμένους να εργάζονται…μέχρι τελικής πτώσης.
Άλλοι πρότειναν να μειωθούν τα επιδόματα για τον σχεδόν ρεκόρ αριθμό ατόμων κάτω των 65 ετών που ήταν οικονομικά ανενεργά. «Γιατί να εργαζόμαστε για να [70], να δίνουμε περισσότερα για όσους δεν εργάζονται;» ρώτησε η Σούζαν, μια εργάτρια εργοστασίου από το Χαλ. Ο Ντέιβιντ, 66 ετών, από το Σέφιλντ, είπε ότι ήταν «σε θέση να εργαστεί [μέχρι τα 70] αλλά απρόθυμος να πληρώσει για ανθρώπους» που «δεν είχαν συνεισφέρει τίποτα».
Διακρίσεις σε βάρος ηλικιωμένων εργαζομένων
Η Σούζαν Σαρντέν, 71χρονη εκδότρια και καθηγήτρια Αγγλικών από το Μπαγιέ της Γαλλίας, ήταν μεταξύ πολλών ανθρώπων που δήλωσαν ότι είχαν βιώσει διακρίσεις λόγω ηλικίας στην αγορά εργασίας, μια πρακτική που θεώρησαν ότι θα σταθεί εμπόδιο σε όσους θέλουν να αναβάλλουν τη συνταξιοδότησή τους.
«Οι κυβερνήσεις θέλουν [οι baby boomers] να παραμείνουν στην εργασία, αλλά οι εταιρείες κάνουν διακρίσεις εις βάρος των μεγαλύτερων σε ηλικία εργαζομένων», είπε. «Μέχρι να επιβληθούν πολιτικές και προγράμματα από την κυβέρνηση, δεν θα γίνει τίποτα για να καταστεί αυτό δυνατό. Επιπλέον, η κοινωνία θα πρέπει να ξεπεράσει τις μακροχρόνιες προκαταλήψεις και τα ψυχολογικά εμπόδια που θέτει για να προσλάβει ηλικιωμένους εργαζόμενους.»
